اتفاقا از سختی‌هایت بگو، از رنجی که داری می‌کشی، از مسیری که صبر و طاقتت را بریده و از هردفعه‌ای که زمین خورده‌ای و به هزار تکاپو ایستاده‌ای.
بگذار در جریانِ سخت کوشی و تاوان‌های سنگینِ پرداخته‌ات باشند تا روزی که به هدفت رسیدی؛ بگویند نوش جانش، باید می‌رسید!
اتفاقا از سختی‌های مسیرت حرف بزن تا آسانیِ مقصدت در ذهنشان ناعادلانه نیاید!

#نرگس_صرافیان_طوفان

بگذار بگویند بَدَم خوش باشند، پُشت‌سر حرف زدن دلخوشی ترسوهاست

.࿐

𝑫𝒐𝒏𝒕 𝒄𝒂𝒓𝒆 𝒍𝒆𝒕 𝒕𝒉𝒆𝒎 𝒔𝒂𝒚 𝒘𝒉𝒂𝒕𝒆𝒗𝒆𝒓 𝒕𝒉𝒆𝒚 𝒘𝒂𝒏𝒕

اهمیت نده بگذار هرچه دلشان خواست بگویند‌‌ ...

♡

این که می گویند؛
زن حجاب داشته باشد که مرد
به گناه نیفتد،
مثل این است که بگویند؛
آفتاب نتابد که
بستنی هایمان آب نشود!

. سیمین_دانشور

‏سلام بر کسانی‌ که بلد نیستن بگویند دوستت دارم اما صبح زود نون بربری تازه میگیرند

انتخابش بود که
با تمام دردها و رنج ها
وسط پاییزی ترین روزهای زندگی
امیدوار باشد
جوانه بزند.
بهار شود.
حتی اگر رهگذرها به او‌ بگویند
دیوانه! مگر در پاییز هم می‌شود گل داد؟

✿ کپشن خاص ✿

متنفرم از این برگشتن های فورمالیته!
برگشتن هایی که نمایشی است
که فقط می‌آیند که بگویند من آمدم
من خواستم ... من ماندم!
که بگویند من مقصر نیستم
اگـر پایان این قصه تلخ بود

برمیگردنند تا بلکه بار عذاب
وجدانشان کمی سبک تر شود!

اینها در اصل نمی آیند که بمانند
می‌آیند که انکار شوند و با خیال آسوده و راحت بروند!

#مهسا_رضوی

به گمانم جای خالیِ آدم‌ها زنده‌اند!
جان دارند، نفس می‌کشند، فریاد می‌زنند، مجادله می‌کنند
و آدم را از پای در می‌آورند.
آدم‌ها حتی ردپای مخصوص به خودشان را دارند - چیزی منحصر به‌فرد مثل اثر انگشتانشان که وقتی می‌روند با رد پای هیچکس دیگر پُر نمیشود.
حالا هرچه میخواهند بگویند کسی می‌آید که میتواند جای دیگری را پُر کند!
اصلا محال است جای کسی با دیگری پُر شود
خصوصا اگر آن جا "آغوش" باشد.

#زهرا_سرکارراه

- نخند جانم
نخند...
آدم دست و پایِ دلش میانِ چالِ گونه ات میشکند
تو نخند
میترسم نقاش ها لبخندت را نقاشی کنند
عکاس ها لبخندت را ثبت کنند
شاعرها از لبخندت غزل بگویند
نویسنده ها کتابت کنند...
بعد منِ دست و پا شکسته
چطور با یک شهر رو به رو شوم...؟!
رحم کن...
یواشکی بخند ،فقط برای من

#ستایش_قاسمی


. .

روزی بودا از کنار مردی می‌گذشت و دید که او گردویی در مشت دارد؛
بودا به او گفت:
اگر تمام مردم به تو بگویند که این گردو نیست، دُر و گوهر یا مروارید است، آیا خوشحال می‌شوی؟
فرد جواب می‌دهد: نه!
سپس بودا می‌گوید اگر از آن طرف، گوهری در دست داشته باشی و تمام مردم بگویند این گردو است آیا بد‌حال می‌شوی؟ فرد دوباره پاسخ می‌دهد: نه!
بودا می‌گوید چرا؟
می‌گوید چون می‌دانم این چیزی که در دست من است چیزی نیست که مردم می‌گویند؛
بعد بودا می‌گوید پس چرا در مورد خودت اینگونه نیستی.
اگر خودت می‌دانی که چگونه هستی اگر دیگران تصوری فوق تصور خودت داشتند نباید خوشحال شوی و اگر تصوری دون تصور تو داشتند نباید ناراحت شوی....