اتفاقا از سختی‌هایت بگو، از رنجی که داری می‌کشی، از مسیری که صبر و طاقتت را بریده و از هردفعه‌ای که زمین خورده‌ای و به هزار تکاپو ایستاده‌ای.
بگذار در جریانِ سخت کوشی و تاوان‌های سنگینِ پرداخته‌ات باشند تا روزی که به هدفت رسیدی؛ بگویند نوش جانش، باید می‌رسید!
اتفاقا از سختی‌های مسیرت حرف بزن تا آسانیِ مقصدت در ذهنشان ناعادلانه نیاید!

#نرگس_صرافیان_طوفان

حالا که خوب نگاه می‌کنم می‌بینم من آدم خوشبختی بوده‌ام، بسیار خوشبخت.
من بدون در نظر گرفتن نظرات آدم‌‌های دیگر، کارهایی که دوست داشته‌ام را کرده‌ام و مسیرهایی که می‌خواسته‌ام را رفته‌ام. من جوری زیسته‌ام که خودم دوست داشته‌ام و بیرون زده‌ام از تمام قاب‌ها...
من از روزی که یادم هست به تمام اجبارها پشت کرده‌ام و خط باطل کشیده‌ام روی تمام حصارها.
من از روزی که یادم هست، سرکش و گستاخ بوده‌ام در مقابل کسانی که می‌خواسته‌اند طرز فکر و نقطه‌ی امن خودشان را به من تحمیل کنند.
من از روزی که یادم هست، در حال عبور بوده‌ام، از مکان‌ها، محدودیت‌ها، آدم‌ها...
از روزی که یادم هست تلاش کرده‌ام؛ برای بهتر زیستن، بهتر بودن، بهتر شدن... من همیشه در تکاپو بوده‌ام برای رسیدن به آرزوهایی که محال می‌پنداشته‌ام، و در حال گریز بوده‌ام از کسانی که دغدغه‌شان چیدن بال‌های خیالی پرواز من بوده.
من آدم‌های خوب زیادی را شناخته‌ام و آدم‌های خوب زیادی را دوست داشته‌ام.
من از آجر رنج‌هایم پله ساخته‌ام، و با ساده‌ترین اتفاقات و جزئیات، دلخوشی‌های کوچک و امنی پس‌انداز کرده‌ام برای خودم.
من تلاش کرده‌ام کسی باشم که بعد از من بگویند؛ هیچ چیز حریفِ این آدم نشد،
که شکست‌ناپذیرترین بود و خوشبخت‌ترین!
من از روزی که یادم هست؛ یادم هست خوشبختم...

#نرگس_صرافیان_طوفان

‏دیدی وقتی برق میره همه به تکاپو میوفتن؟ یه وقتایی برو

چه شباهتی دارند عشقهای امروزی به عقربه های ساعت، بی توقف در شوق و تکاپوی بهم رسیدن؛ اما وقتی بهم میرسند از هم میگذرند.

بی قرارم... نه برای کسی، از بی کسی.
خسته ام... نه از تکاپو، از در به دری.
نه دوستی، نه یادی، نه خاطره شیرینی.
تنهایم، تنهاتر از آن سنگ کنار جاده!
اما مشتاقم...
مشتاق دیدار آن کس که صادقانه دوستش دارم.

امروز سر پا هستم ...!
خیال تو نزدیک و حضور تو دور است
ترسی ندارم،باکی نیست
بگذار فاصله ها در تکاپو باشند ...

یک زن پرتکاپو
چالاک و هدفمند ،
بسیار جذاب تر از زنی ست که در انتظار مردی به سر می برد
تا بیاید و به زندگیش مَعنا ببخشد . . .

اگه دوباره
همون ابر و
آسمون باشی
که با زمین تهی دست
مهربون باشی

دعات می کنه
خاک تموم مزرعه ها
که مثل روز ازل .. تا .. ابد جوون باشی

ادای سنگه
نه سنگ
اینکه آب یخ بزنه
چه انجمادیه این؟
بهتره روون باشی

پس از یه عمر تکاپوی آبشار بلند
می خوای
کشاکش کوتاه
ناودون باشی

عجب حکایتیه،
من می گم تو دریایی ...
تو
هی
......دلت بزنه پر
که بادبون باشی ....

دلتنگم نه برای کسی از بی کسی …
خسته ام نه از تکاپو از در به دری …
نه دوستی، نه یادی، نه خاطره ی شیرینی!
تنهایم تنهاتر از آن سنگ کنار جاده اما مشتاقم،
مشتاق دیدار آنکس که صادقانه یادم کند …

من از دور و نزدیکها خسته ام
از این ظاهرا نیکها خسته ام

هم از مذهب زاهدان ریا
هم از دین لائیکها خسته ام

من از این یقینهای ناپایدار
در انبوه تشکیکها خسته ام

از این خط کشیهای بی حد و مرز
از این گونه تفکیکها خسته ام

تکاپوی آبی دریا کجاست؟
از این آب باریکها خسته ام ....