یه وقت‌هایی هم حالت خوب نیست و نمیدونی چرا، فقط میدونی خوب نیستی و سخت‌ترین کار توی این وقتا توضیح دادن اینه که چرا خوب نیستی، اگر هم بگی نمیدونم که فکر میکنن نمیخوای بهشون بگی، واسه همین همون گم و گور بشی واسه خودت بهتره.

به حال روستای‍‍یا که نگاه می‌کنم غبطه می‌خورم!
حال اونا؛ از حال همه شهریا،
تو آپارتمان "گرون" بهتره.
ما حال خوب رو کنار پریز برق گم کردیم...

صدای بی گزند

دیدی وقت‌هایی که رابطه‌ات با پارتنرت خوبه کلا حالت و زندگیت خوبه؟ موهات کمتر میریزه، پوستت قشنگ‌تر میشه، اشتهات بهتره، راحت‌تر میخوابی، کارها و زندگیت روی روال میفته، بیشتر به خودت میرسی، رابطه‌ات با خانواده گرم‌تر میشه، خوشروتری، پارتنر به شدت روی زندگی تاثیر داره.

عزیزم سینگل بودن بهتره تا اینکه همش از یه مرد بخوای مثل یک مرد رفتار کنه.

به بعضیا هم دلت می‌خواد بگی:«مرسی که نیستی؛ از وقتی نیستی خیلی‌چیزا بهتره.»

ما می‌میریم. اما رد پای ما به جا می‌مونه. توی نامه‌ای که نوشتیم، توی موسیقی‌ای که نواختیم، تویِ ریشه‌های گلی که یه روز تو باغچه کاشتیم، تو قلبی که گرمش کردیم. شایدم نه؛ بهتره بگم ما زنده می‌مونیم، توی هر چیزی که یه روز بهش زندگی بخشیدیم.

اگه طرفت با بی توجهی و کم محلی جذبت میشه و میاد دنبالت ، بهتره جای خودت دست یه تراپیستو بزاری تو دستش.

به‌نظرم بهتره به آدم‌ها بگیم که چقدر برامون مهم و ارزشمندن— نه به‌خاطر اینکه هر لحظه ممکنه ترکمون کنن یا به هر دلیلی دیگه نباشن؛ بلکه به این خاطر که حالا، در این لحظه؛ اینجان. و ارزش گفتنش رو داره.

بیاید با «گفتی مشکل منم دیدی رفتم؟ الان بهتره؟ حواست جمعه؟» گریه کنیم.

‏دو تا درس از ۱۴۰۳ گرفتم که شاید به کار شما هم بیاد.

اول اینکه بهتره به موقع از چیزی که کار نمی‌کنه درست خارج بشید ( شغل، رابطه، باشگاه ) تا اینکه اینقدر بمونید و امیدوار باشید تا بپوسید.

دوم اینکه تغییر آدما رو بپذیرید، هم بد شدن هم خوب شدن، با یه تصور قدیمی باقی نمونید.