وقتی انرژی روانیت ته کشیده، مغزت ترجیح میده از ارتباط‌های اجتماعی دور بمونه که بتونه ترمیم بشه، گاهی تنهایی یه راه شفاست که خودت رو پیدا کنی، روی خودت و پیشرفتت و کارهات متمرکز شی و یه من قوی‌تر خلق کنی.

به نظرم اینکه بعضی از دیگران فقط وقتی با ما کاری دارن، بهمون پیام میدن، واقعا مشکلی نداره. ما نمی‌تونیم به همه نزدیک باشیم و دائما از همه خبر بگیریم. ظرفیت روانی و احساسی ما محدوده. اما ناگهان در موقعیتی گرفتار میشیم و یادمون میاد کسی ممکنه بتونه بهمون کمک کنه. خب باید درخواست کنیم. و در مقام کسی که ازش کمک خواسته شده، اگر بتونیم، چرا کمک نکنیم؟ فقط چون اون دیگری هر هفته به یاد ما نبوده؟

وقتی انرژی روانیت ته کشیده، مغزت ترجیح میده از ارتباط‌های اجتماعی دور بمونه که بتونه ترمیم بشه، گاهی تنهایی یه راه شفاست که خودت رو پیدا کنی، روی خودت و پیشرفت خودت و کارهات متمرکزتر بشی و یه من قوی‌تر خلق کنی.

شاید بتونه مثل من لباس بپوشه، رفتار کنه ولی فکر نکنم هیچوقت بتونه انقدری که من دوست داشتم دوست داشته باشه.

من هیچوقت هیچ مردی رو کنترل نمیکنم، اون مرد باید بتونه خودش رو کنترل کنه و اگه تواناییش رو نداره قطعا آدم من نیست.

اگه یه نابینا بتونه ببینه، اولین چیزی که دور میندازه چوبیه که کل زندگیش بهش کمک کرده .

با کسی ازدواج کنید که سر به سرتون بذاره، بتونه شما رو بخندونه و از خنده شما ذوق کنه، آدم‌های بداخلاق فقط پیرتون میکنن، زن و مرد هم نداره.

امیدوارم که شش ماه آینده‌ات بتونه این شش ماه گذشته‌ات رو بشوره و ببره

♡

تا زمانی که یکی تو آسمان هست که از من مراقبت کنه هیچکس رو زمین نیست که بتونه منو بشکنه.

هر روز با خودت بگو :)

آدمیزاد واقعا مثل گیاه میمونه،
محیط اطرافش که خوب نباشه پژمرده میشه، میپوسه و از بین میره...
بعضی وقتها باید جابجاش کنی، محیطش رو تغییر بدی تا بتونه دوباره جون بگیره