دل پارو زد و عقل راه را نشان داد؛ما به ساحل رسیدیم....

اصلاً میگم گور پدر آینده‌ای که قرار بود باهم بسازیم؛ من با تو از گذشته‌ای عبور کرده بودم که دوستش نداشتم؛ که آزارم می‌داد؛ که زخمی‌م کرده بود؛ که خونی بودم اَزش.

زندگی هرچی بهم یاد نداد؛ اینو خوب یادم داد که باید تنها برای زندگی برنامه ریزی کنم، بجنگم و از وجود هیچکس کنارم مطمئن نباشم

.࿐

واقعیت این است که همه در زندگی عذابت خواهند داد؛ فقط باید کسانی را پیدا کنی که ارزش رنج کشیدن بخاطرشان را داشته باشند.

جایی در زندگی ام
می ایستم و می گویم:
این، تماماً "من" بود..
که دوام آورد؛
که ادامه داد؛
و رسید...

دنبال مقصر می گردی؟
راه دوری نرو؛
غیر از خودت کسی تقصیری نداشت.
او فقط به تو کمی امید داد؛
تو در مقابل همه چیزت را !!

✿ کپشن خاص ✿

میدونست که من زود ناراحت میشم...
میدونست که چقدر زیاد دوستش دارم، هی بیشتر بی محلی میکرد و عذابم میداد؛ منم که حساس بودم هی به جونش غُر میزدم، هی به روش میاوردم بی محلیشو! اونم نقطه ضعفمو میدونست و هی میگفت: تو حساس شدی، تو دیگه خسته شدی از این رابطه، داری بهونه میگیری!
داشت حرفه دلِ خودشو به من میفهموند و منِ ساده هربار خودمو مقصر میدونستم...
آدما بعضی وقتا برایِ اینکه حسو حالشونو بهت بفهمونن مجبورن حرفِ دلِ خودشونو به اجبار تو ذهنت بندازن تا درگیرش بشی و خسته! بعد تمامِ اشتباهاتو میندازن گردن تو و به راحتی میذارن میرن و تو میمونی با وجدانی همیشه ناراحتِ...
و باور میکنی که مقصری...

"زیادی" دوستـت داشتم !!!!

میدانـی اشتباه از کجاست ؟؟؟؟

از "تو" نیست !!!!

اشتباه از "من" است ...

هر جا رنجیـدم به رویت نیاوردم،

"لبخنـد" زدم؛

فکر کردی "درد" نداد؛

"محکم تر" زدی ...

غرور باید مچاله شود، بمیرد اصلاً
پای دلدادگی که در میان باشد، باید سراپا تمنا شوی، عاشق شوی
دیر می شود گاهی، دیر
به خود می آیی که دو زانو نشسته ای، رفتنش را تماشا می کنی
و به زمین و زمان ناسزا می گویی
نه جانم!
نه خدا کاره ای بوده، نه زمین و نه روزگار؛
همه کاره داستان تو بودی که من بودنت را زمین نگذاشتی
که نخواستی ما شوی
عشق اگر عشق باشد، پایش برسد جان هم باید در راهش داد؛ چه برسد غرور که مفت هم نمی ارزد..

(عادل دانتیسم)

بهتر آن است که فریب بخوری تا فریب بدهی.
زیرا اگر فریب بدهی،‌ بزرگترین گنجینه زندگی خود را از دست خواهی داد؛
توانایی اعتماد را...
و تکرار می کنم
توانایی کسب اعتماد بزرگترین گنجینه زندگی است.
بدون اعتماد،‌ عشق ناممکن است،‌ نیایش ناممکن است،‌
بدون اعتماد دوری از خداوند حتمی است.

"اشو"