تو همونی که
حاضرم تو هر شرایطی نگهت دارم و ولت نکنم،
من همونیم که
باهاش میتونی بی نیاز از هرکس دیگه ای باشی،
تو همونی که
منو بلدی جوری که انگار جزوی از منی،
من همونیم که
بهت نزدیکم طوری که هر لحظه زندگیت میکنم،
تو همونی که
میخواد تا همیشه کنارم بمونه،
من همونیم که
طاقت دوری تورو ندارم.

نمیدونم کی نیاز داره این رو بشنوه ولی وقتی میفهمی میتونستی بهتر حرف بزنی، رفتار کنی یا واکنش نشون بدی، خودت رو سرزنش نکن و ببخش، بیشترمون تا وقتی چیزی یاد نگرفتیم همون کاری رو میکنیم که بلدیم، وقتی چیزهای جدید یاد میگیریم کم کم تغییر میکنیم و بهتر میشیم.

تو دوستای زیادی داری چون بلدی چطوری حرف بزنی، چطوری کلماتو کنار هم جا بدی تا همه دوست داشته باشن. منم چون اینا رو بلد نبودم از دستت دادم.

اگه بلدی خودت رو وصل کنی به
خوشی‌های کوچیک خوشبختی.

‏همین دیگه فقط معذرت‌خواهی رو بلدی. اصلاً بلد نیستی درستش کنی یا نمی‌دونم حتی سعی نمی‌کنی کسکش‌خان.

زن داداشم انقد خوشگل غذاها رو تزیین میکنه که اصلا اشتهای آدم وا میشه .از تزیین غذاهای مختلف گرفته تا دسر و سالاد و همه چی رو بلده . انقد که همه ازش تعریف می‌کنیم . ازش پرسیدم همه اینا رو از کجا بلدی گفت از این چنل ایده میگیرم ؛

چقدر قشنگید، چقدر ناز بلدید، قشنگ میکاپ میکنید و قشنگ لباس میپوشید. من فقط خسته و افسرده و دوست‌نداشتی‌ام.

قشنگ میشد اگه چندتا آدم درست‌حسابی دور هم مینشستیم و حرفامون رو بهم میزدیم ، بدون هیچ پس‌زمینه‌ای و قضاوتی .
ولی خب ما آدما یمشت گاویم که بلدیم تو ذهنمون همدیگرو قضاوت کنیم .

. .

میگما دلبر
دل به بودنت خوش کنم
موندن بلدی؟......



.. .

‏خیلی هامون از متعهد بودن فقط اینو بلدیم که تو بیو بنویسیمش...
‏:))))