همه فکر میکنن مشهد یه شهر مذهبیه که اصلا خوشگذرونیای بقیه‌ جاهارو نداره.
ولی اشتباه میکنن.چون مشهد اینجوریه:

قشنگ قیافه تموم مردم تو خیابون اینجوریه که اگر بهشون بگی حالت چطوره چشماشون پر از اشک می‌شه.

من از جمله‌ی « فدای سرت » خیلی خوشم میاد، بهم حس امنیت میده.
اینجوریه که فدای سرت داری گند میزنی به همه چیز، فدای سرت غذا سوخت، فدای سرت چای ریخت، فدای سرت نمره‌ت کم شد، فدای سرت نتونستی، فدای سرت نشد، نرسید، نرفتی، نیومد؛ فدای سرت.

. .

حالا درسته من رفتارم جوریه که از بیرون یه هوا اسکل می‌زنم ولی اسکل نیستم که، می‌فهمم. واسه همین خوشم نمیاد وقتی بقیه با پیش‌فرض اسکل بودن باهام برخورد می‌کنن. در کمال احترام و مهربانی، بیاین برین تو کوچه!

این برای من جالب بود، توی ردیت یکی پرسیده بود کسانی که اوتیسم دارن، واقعا زندگی براتون چه جوریه؟ یکی جواب داده بود من ۱۱ سالم بود که تشخیص دادن که اوتیسم دارم، حس میکنم تو یه نمایش دارم بازی میکنم که همه از قبل نمایشنامه رو داشتن و خوندن و من نداشتم.

زندگی تو ایران اینجوریه که صبح بیدار میشی یا جان باخته ای یا مال باخته.

زندگی با یه درونگرا اینجوریه که هر روز میاد خونه و تو ازش میپرسی از چیزی ناراحتی و اون میگه نه :)))))))

اورثینک اینجوریه که من به یه نخ فکر می‌کنم،
تبدیلش می‌کنم به یه طناب کلفت،
وصلش می‌کنم به یه لنگر،
پرتش می‌کنم داخل اقیانوس،
و بله!
غرق می‌شم
به‌ همین‌ راحتی...

شب اینجوریه که انگار بهت میگه؛
ممنون از اینکه کل روز قوی بودی
حالا وقتشه نقاب قوی بودنتو برداری و با خستگیات بخوابی...

.࿐

پس زمینه  گوشیم یه جوریه که هر کسی می بینه فکر میکنه آیفون ۱۵ پرومکس دارم . نمیدونن من همه پس زمینه هامو از اینجا بر میدارم :