نوشت:
شما غم چشم‌های مرا دیدید، و برخلاف دیگران
که زخم تازه‌ای به من زدند، مرهم شدید.

اگر چه هیچ ذره‌ای از وجود من یاد تو را
به فراموش نمی‌سپارد، اما به جای تو
این غم است که بر وجودم مرهم می‌گذارد

.࿐

ما مناسب‌ترین آدم‌های ممکن بودیم برای هم،
که توی نامناسب‌ترین زمان ممکن برخوردیم به هم.
تو خسته بودی از زخم‌های روی تنت،
من خسته از مرهم گذاشتن روی تنِ زخمیِ آدم‌ها و نماندنشان...

. .

مولانا چه قشنگ به مرهم دردادش
و کسی که همیشه تو شرایط سخت
کنارش بوده، گفته؛
«جای گله نیست!چون توهستی؛ همه هست...»

.࿐

شب جای زخمای آدمو بهتر بلده.
گاهی با مرهم میاد سراغشون،
گاهی با نمک.
اما حتما میاد...

بعضی ها عجیب خوبند !
من باور دارم که گاهی خدا،
با بندگانش ما را در آغوش میگیرد ...!

بعضی از آدم‌ها پر از مفهوم هستند
پر از حس‌های خوبند‍‍
پر از حرف‌های نگفته‌اند
چه هستند، هستند
و چه نیستند، هستند
یادشان
خاطرشان
حس‌های خوبشان ...!

آدم‌ها
بعضی‌هایشان
سکوتشان هم پر از حرف هست
پر از مرهم به هر زخم است ...!

عشق آنطور که آن شاعران می‌گویند، لطیف نیست. عشق دندان‌هایی دارد که گاز می‌گیرند و زخم‌ها هرگز بسته یا فراموش نمی‌شوند حتی اگر دیگری مرهمی برای آن‌ها باشد. یادگاری‌ها را نمیتوان از یاد دور ریخت.

. .

حضورش اونقدر تو زندگیم قشنگه که سعدی میگه؛
او مرهم است اگر دگران نیش می‌زنند.

. .

بعضی وقتا اونی که دوستش داری حتی اگه نباشه هم کس دیگه نمیتونه جاشو پر کنه ،
به قول مولانا :
من زخم تو را به هیچ مرهم ندهم.

Your love has softened my edges and healed the deepest wounds.

عشق تو تیکه های شکسته ام را نرم و برای عمیق ترین زخم هایم مرهم بود.

.࿐