یه پست دیدم امروز که می‌گفت:
«وقتی بالأخره جایگاهت رو تو زندگی بقیه می‌فهمی، دیگه احساساتت خدشه‌دار نمی‌شه.»

باور کن این واقعیت محضه و یکی از مهم‌ترین درس‌های زندگیه که یاد می‌گیری.
مهم نیست دوستت باشه یا خانواده یا عشقت هر کسی دیگه‌.
اونا با رفتارشون و طرز برخوردشون باتو ، میزان عزیز و محترم بودنت رو توی زندگیشون مشخص میکنن...

رفاقت لانگ دیستنس اینجوریه که تو تاحالا بغلش نکردی،
باهم بستنی نخوردید،
قدم نزدید و حتی از نزدیکم همو ندیدید
ولی با تمام وجودتون روحشو بغل کردید،
با تمام احساساتتون وقتی زمین خورده دستشو گرفتید،
تو تمام لحظاتتون کنارتون تصورش کردید...
خلاصش کنم تو ذره ذره روحتون ریشه زده.

تاحالا به این فکر کردین احساساتتون داره حیف میشه و آدم درستو پیدا نکردین که واسش بمیرید؟

نوشته بود از این ببعد هروقت کسی موقع تحریک احساساتت بهت گفت انقدر حساس نباش!
بهش آرام و قاطع بگو، چطوره توام انقدر بی احساس نباشی؟

‏لازم نیست وقتی درد می‌کشی، لبخند بزنی
لازم نیست بگی "خوبم" وقتی که نیستی
احترام گذاشتن به احساساتت، اولین قدم برای التیامه

Learn to put your goals before your feelings.

یاد بگیر هدف هاتو بذاری قبل از احساساتت.

از من به شما نصیحت:
اگه کسی واقعا دوستون داره از هیچ چیزی ترسی نداره و شما رو قطعا به خانواده و دوستاش معرفی میکنه و نمیگه من شرایطم خاصه و همه چیزو به جون میخره، اگه همچین آدمی نبود دورشو خط بکشین و خودتونو فدای احساساتتون نکنین، چون اون آدم ناامن ترین آدم زندگیتون خواهد شد

شخصیت و احترامت رو به احساساتت نفروش.

احترام به خودتون باید از احساساتتون قوی‌تر باشه

هر چی بیشتر احساساتت رو به آدم ها بگی
راههای بیشتری رو نشونشون میدی که بهت صدمه بزنن

- چارلی چاپلین

♡