یه حقیقت راجع به زنها تو رابطه وجود داره که میگه، در ابتدا قراره همه چیز عالی پیش بره چونکه اونجوری رفتار میکنه که دوست داره باهاش رفتار کنی، اما بعد یه مدت یجوری رفتار میکنه که تو رفتار میکنی، پس اگه خوب پیش نمیره، شاید نیاز باشه توی آینه خودتو نگاه کنی!

اصلاً نباید در مورد آینده‌خیلی‌زیاد فکر کرد چونکه
‏آینده بزودی‌خودش‌خواهد آمد و تنها راه
‏درست این‌است در ثانیه، زندگی‌ کنید اصلاً نمی‌شه
‏الانتُ با دیروز یا فردا تغییر داد"و کاملا درسته که"
‏تمرکز و فکرت "در زمانِ‌الانت باشه".

انتظار نداشته باش برات قدم بردارم وقتی همیشه یجا ثابت وایستادی و قدم برنمیداری؛
مطمئن باش اگه یه‌ جا یه قدم برام برداشته باشی، منم ده قدم برات برداشتم‌.
اما یه اخلاقی دارم اونم اینه که اگه ببینم طرفم عادت کرده به پیش قدم شدنِ من، همونجا خودمو می‌کشم کنار بدون هیچ فکری؛
من آدمی‌ام که از آدمای زندگیم توقع دارم چونکه همیشه صدمو براشون میذارم و اونجا که ببینم طرف صفرشم برا من نمیذاره،
خط می‌خوره و تبدیل به آشناترین غریبه میشه. همون آدمی که یه روزی جزو مهمترینای زندگیم بود و دیگه جایی توی زندگیم برای خودش نداره.

یه جا خوندم که نوشته بود:

«آن را خصوصی نگه دارید تا زمانی که مطمئن باشید دائمی است..»
مصداق بارز همون نصحیت فوق العاده ی مولانا که میگه «چونکه اسرارت نهان در دل شود، آن مرادت زودتر حاصل شود..»
خلاصه که خواسته هاتونو همه جا جار نزنید، زودتر میرسید:)))

یه‌ جا خوندم که نوشته بود:
«آن را خصوصی نگه‌ دارید
تا زمانی که مطمئن باشید دائمی است»
مصداق بارز همون نصحیت فوق العاده‌ی مولانا که میگه:
«چونکه اسرارت نهان در دل شود
آن مرادت زودتر حاصل شود»

حالا نمیشه بهش ایراد گرفت چونکه به تعداد دفعاتی که دوست داریم بهمون زنگ نمیزنه یا لحظه به لحظه گزارش نمیده
مهم دل آدماس
دلش که باهات باشه دیگه فرقی نمیکنه

✿ کپشن خاص ✿

از مجنون پرسیدند وصال را دوست داری یا فراق را ؟

گفت فراق را‌ ....

چونکه در فراق امید وصال هست در وصال بیم فراق!....

آنچه از سر،گذشت
شدسرگذشت
چونکه بی لذت گذشت
گفتم بدگذشت
تاکه خواستیم دوروزی خوش شویم
بردرخانه نوشتند
فلانی درگذشت

از مجنون پرسیدند وصال را دوست داری یا فراق را ؟

گفت فراق را‌ ....

چونکه در فراق امید وصال هست در وصال بیم فراق!.

از خدا جوییم توفیق ادب بی ادب محروم ماند از لطف رب
بی ادب تنها نه خود را داشت بد بلکه آتش در همه آفاق زد
مائده از آسمان در میرسید بی شری و بیع و بی گفت و شنید
در میان قوم موسی چند کَس بی ادب گفتند: کو سیر و عدس؟
منقطع شدخوان ونان ازآسمان ماند رنج زرع و بیل و داسمان
ازعیسی چون شفاعت کرد، حق خوان فرستاد وغنیمت بر طبق
مائده از آسمان شد عائده چونکه گفت: انزل علینا مائده
باز گستاخان ادب بگذاشتند چون گدایان زله ها برداشتند
کرد عیسی لابه ایشان را که این دائم است و کم نگردد از زمین
بد گمانی کردن و حرص آوری کفر باشد نزد خوان مهتری
زآن گدا رویان نادیده ز آز آن در رحمت بر ایشان شد فراز
نان وخوان ازآسمان شدمنقطع بعد از آن زآن خوان نشد کس منتفع
ابر برناید پی منع زکات وز زنا افتد وبا اندر جهات
هر چه بر تو آید از ظلمات و غم آن ز بی باکی و گستاخیست هم
هرکه بی باکی کند درراه دوست ره زن مردان شد و، نامرد اوست
از ادب پر نور گشتست این فلک وز ادب معصوم و پاک آمد ملک
بُد ز گستاخی کسوف آفتاب شد عزازیلی ز جرات رد باب
هر که گستاخی کند اندر طریق گردد اندر وادی حیرت غریق


شعر مولانا در باب ادب