چیزی به نام خستگی روحی وجود داره، اینطوریه که از لحاظ جسمی خوبی ولی به خاطر افکار مزخرفت نمیتونی حتی کوچکترین حرکتی انجام بدی.

خانواده سخت‌گیر اینطوریه که دوستات رو از دست میدی چون نمیتونی باهاشون وقت بگذرونی، ازدواج موفقی نداری چون نه آدم‌های زیادی میبینی، نه رفت و آمدی هست که درست بشناسی، شغل خوبی نمیتونی داشته باشی چون محدودیت باعث میشه مهارت خاصی نداشته باشی، کل زندگیت رفت چون نخواستن زندگی کنی.

پارتنر خوب اینطوریه که همش حالت خوبه، مودت خوبه، میخندی، خوشحالی، انرژی‌های منفی زندگیت رو میگیره، اعتماد به نفس داری و دائم داری پیشرفت میکنی.

بهار این‌طوریه که از خواب بیدار می‌شی و به‌خاطر خستگی ناشی از خواب زیاد، دوباره می‌خوابی.

پاییز اینطوریه که
یهو و بی‌ دلیل دلت میگیره .

رها شدن اینطوریه که خود قبلی‌ات رو می‌بینی و به حالی که اون موقع داشتی تأسف می‌خوری، بعد می‌ری شادان و خندان به باقی غم‌های زندگی‌ات می‌پردازی.

When you die, you don't understand that you died, it's just hard for others to bear.
My unconsciousness is exactly like that...!

وقتی میمیرید نمیفهمین که مُردید فقط تحملش برای دیگران سخته ،
بیشعور بودنم دقیقا همینطوریه ...!

حالم یه طوریه که اومدن پاییز
هم نمی‌تونه ذره‌ای بهترش کنه ..

وقتی یاد میگیری چطوری تو تنهایی‌هات حالت خوب باشه و ارامش پیدا میکنی؛ فقط میتونی کسی رو توی زندگیت راه بدی که شک نداشته باشی کنارش ی ارامش عمیق‌تری از تنها بودن با خودت رو قراره تجربه کنی. اینطوریه که خیلی سخت دیگه میذاری کسی وارد دنیات بشه.


. .

خواستم بگم چرا امروز اینطوریه؟ دیدم دیروز و روزای قبلشم همینطوری بود. اصلا یه چند وقتی هست که اینطوریه.