مسائلی که روزها ازشون رد می‌شم، شب‌ها از روم رد می‌شن.

من آدمِ بدی نیستم...
همین که سرم به کار خودم گرم است و کاری به جهان هیچ‌کس ندارم،
همین که آنقدر مشغولیت فکری دارم که ذهن و افکارم برای حواشی و مسائل پوچ و دشمنی‌ها کفاف نمی‌دهد،
همین که لبخند و مهربانی را از آدم‌ها دریغ نمی‌کنم.
همین که تلاش می‌کنم به قدر دامنه‌ی تاثیر خودم، سازنده و کارآمد و مفید باشم.
همین که در عمق بی‌رحمی روزگار، هنوز هم کودکانه می‌خندم و کودکانه می‌بخشم و کودکانه ذوق می‌کنم؛
نه که خوب باشم اما،
من آدم‌ بدی نیستم...

پیچیده، محترم و ارزشمند باش، نه پشت سر کسی حرف بزن، نه در مورد خودت و مسائل خصوصی زندگیت به کسی بگو.

"Lighten up, just enjoy life, smile more, laugh more, and don’t get so worked up about things."

سبک باش، فقط از زندگی لذت ببر، بیشتر لبخند بزن، بیشتر بخند، و اینقدر درگیر مسائل نشو.

کجارو باید امضا کنم معدم بفهمه وظیفش دخالت تو مسائل زندگی‌من نیست؟

‏تو این زندگی بزرگترین برد رو ادمایی میکنن که دل ندارن.
‏وابسته چیزی نمیشن،احساسی با مسائل برخورد نمیکنن،دلشون برا کسی نمیسوزه...

فراموشی گاهی‌اوقات غیر ممکن و سخته چون علاوه بر سایر مسائل مورد بحث، تکه‌ای از وجود خودت رو هم باید فراموش کنی و اگه مسئله زمانی هم پر رنگ باشه، به خودت می‌آی و می‌بینی که عملن خودت رو هم باید فراموش کنی.

یونگ یه جمله داره که میگه، تا وقتی که به مسائل ناخوداگاهت آگاه نشدی، یجوری ناهشیارت مسیر زندگیت و دست میگیره که اسمش و میذاری سرنوشت!

سن ۱۸ تا ۲۵ سالگیه آسون نیست!
اشتباه میکنید،سقوط میکنید،
شکست میخورید،متوجه مسائل میشید،
دوستای واقعی رو میشناسید و
خیلی از دوستاتونو رو از دست میدید،
با واقعیت رو به رو میشید،
قلبتون بارها میشکنه،
خودتون رو از دست میدید
و قوی‌تر میشید و این بهترین
سال‌های زندگی شما هم هست؛
درست مثل الماسی که تراش داده میشه
ولی یادت باشه
الماس هیچوقت نمیشکنه


. .

بعضی وقت‌ها حس می‌کنم خیلی آدم بدی هستم که به یکسری مسائل اون طوری که باید واکنش احساسی ندارم. ولی خب من هم یه گنجایشی دارم و پر شده و دیگه جایی ندارم برای این مسائل که بعضا خیلی هم بزرگ و جدی هستند.