یادم آید، تو به من گفتی:
از این عشق حذر کن!
لحظه‌ای چند بر این آب نظر کن،
آب، آیینه عشق گذران است،
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است،
باش فردا، که دلت با دگران است!
تا فراموش کنی، چندی از این شهر سفر کن!
با تو گفتم:‌ حذر از عشق!؟ ندانم!
سفر از پیش تو؟ هرگز نتوانم،
نتوانم!
روز اول، که دل من به تمنای تو پر زد،
چون کبوتر، لب بام تو نشستم
تو به من سنگ زدی، من نه رمیدم، نه گسستم،
باز گفتم که : تو صیادی و من آهوی دشتم
تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم، نتوانم!




فریدون مشیری

برای زنی که بارها رفتن آدم‌ها را دیده
اما هر بار محکم‌تر تکه‌های خورده شده
وجودش را جمع کرده،
تنهایی نه یک تراژدی،
بلکه امری عادیست
چنین زنی به راحتی “نه “می‌گوید
و بی نیاز از هرکس از خود دفاع می‌کند.
نه سردی نگاهی قلبش را می‌لرزاند
نه رفتن کسی دلش را ….

#رامین_وهاب_راوی

کاش کسی پیدا می‌شد،
برای وقتایی که نمی‌دونی دلت چی می‌خواد؛ حرفی،آغوشی،نگاهی،
چیزی میون دستاش داشت.
همین..

گاهی دوست داشتن، گفتنی نیست؛ فقط نگاهیه که به هزارتا کلمه ترجیح داده می‌شه.

یه روز برمیگرده به گذشته‌اش یه نگاهی میندازه و به تو فکر میکنه، به این که شاید اگه با تو بود بهتر بود، ولی خب همیشه دیر میشه.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

I wish someone could be found, for the times when you don't know what your heart wants, a word, a hug, a look, have something in his hand. Just this...

کاش کسی پیدا میشد، برای وقتایی که نمی‌دونی دلت چی می‌خواد، حرفی، آغوشی، نگاهی، چیزی میون دستاش داشت...

من پروانه هایی که تو دلم کشتیشونو بالا آوردم. دیگه اون نگاهی که یه زمانی قلبمو از جا درمیاورد برام بی اهمیته. اگه یه زمانی مجبور شم باهات حرف بزنم دیگه صدام نمی لرزه. ولی مطمئنم اگه تو میخواستی من میتونستم تا آخر عمرم عاشقت بمونم.

اصلا می‌دانی چه شد؟ همه‌چیز را فراموش می‌کنم. اگر ببینی چه نگاهی دارد تو هم از چیزهای بی‌اهمیت عبور می‌کنی. اصلا انگار تو تمام عمرت بودی که مرا برای او نگه‌داری. خدا خدا می‌کنم امسال چیزها همان بشود که می‌خواهم آنوقت تمام چیزهایی که نشد، کنار او می‌شود.

میگن جای بامبو رو که عوض کنی دیگه رشد نمیکنه، پژمرده میشه. می‌دونی چرا؟ چون ریشه‌ش رو همونجا جا میذاره. دل آدمیزاد که دیگه کمتر از گیاه نیست. گاهی ریشه‌ش جا می‌مونه. توی دلی، لبخندی، نگاهی …

مناجاتی زیبا از خواجه عبدالله انصاری:

بارالها؛
از کوی تو بیرون نشود پای خیالم
نکند فرق به حالم
که برانی
چه بخوانی
چه به اوجم برسانی
چه به خاکم بکشانی
نه من آنم که برنجم
نه تو آنی که برانی...

نه من آنم که ز فیض نگهت چشم بپوشم
نه تو آنی که گدا را ننوازی به نگاهی
در اگر باز نگردد، نروم باز به جایی
پشت دیوار نشینم چو گدا بر سر راهی
کس به غیر از تو نخواهم
چه بخواهی چه نخواهی
باز کن در که جز این خانه مرا نیست پناهی...
آمین

#خدا