رابطه با من خیلی راحته، فقط کافیه به مرزهام احترام بذاری و ازشون رد نشی.

هر جا دوست داشتنت نسبت به فرد مقابلت باعث شد خشمت رو بروز ندی، بدون نه‌ تنها تو خودت رو کمتر از طرف مقابلت دوست داری، بلکه داری از ترس از دست دادن، خودت رو قربانی می‌کنی! و این نه عشق، بلکه از دست دادن مرزهای روانته!

یادت باشه هر کسی که از مرزهای تو ناراحت میشه، همون کسیه که از نبودش آرامش پیدا می‌کنی.

دوری و دوستی هم چیز خوبیه؛ حرمت‌ها حفظ می‌شه، حد و مرزها مشخصه و توقعات بی‌جا به وجود نمیاد.

یک نصحیت برای اینکه کاریزماتیک تر باشین :

برای آدم‌ها مرز بذار
مرز صمیمیت
مرز گفتار
مرز رفتار
مرز تماس فیزیکی
مرز...
خودت این مرزها رو تعیین کن
و همیشه یک قدم عقب‌تر بایست !

تو خانواده بهت یاد میدن که سازگاری و انعطاف بیش از حد، احترام و درک آدما یه ارزش خیلی مهمه
بعد بزرگ میشی میای تو اجتماع میبینی که اولین چیزی که باید یاد میگرفتی اینه که حقوق تو چیه این وسط؟
مرزهای تو چیه و چرا مهمه که پای مرزهات بمونی.

اگر آدمای ناامن زندگیمون وجود نداشتن، یاد نمیگرفتیم چطوری حدومرزهامون رو با بقیه تعیین کنیم!

You have the right to set boundaries. You have the right to restrain access to your mental space.

تو حق تعیین مرزهایی برای خودت داری.
تو حق داری دسترسی به فضای ذهنیت را محدود کنی.

مرزهای آغوشم
تنها به روی تو باز است
و معشوقی
چون تو می خواهد
تا تمامِ عمر
پاسبانِ حرمِِ آرزوهای تو باشم

#شهاب_شهابی

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

همیشه "بله" گفتن به دیگران و نادیده گرفتن مرزها و نیازهای خود، راه مناسبی برای حفظ یک رابطه نیست.
‏چرا که در چنین حالتی نه بخاطر خود ما بلکه به خاطر بله گفتن هایمان است که رابطه ادامه پیدا می‌کند.
‏فردی که واقعا ما را دوست دارد، تحمل "نه" شنیدن از ما و مرزگذاری‌هایمان را هم دارد.