چهارمین جشنواره بین‌المللی «همام»

.️در آستانه‌ی آغاز چهارمین جشنواره‌ی بین‌المللی «همام»، نگاهی دوباره می‌اندازیم به خاطرات ماندگار دوره‌های پیشین؛ لحظه‌هایی سرشار از شور، هنر و هم دلی جهانی. جایی که دل‌ها یکی شدند تا از مرزها عبور کنند و زیبایی را فریاد بزنند.

.با ما همراه باشید، تا در مسیر چهارمین فصل همام، دوباره شکوه هنر را از نو تجربه کنیم...

۱ الی ۷ آبان ۱۴۰۴
تهران - فرهنگستان هنر
ساعت بازدید: ۱۵ الی ۲۰

. گاهی فقط باید غبار را کنار زد...
تا روشنایی، خودش راهش را پیدا کند.

در عمارت زمان، هر نوری دوباره زنده می‌شود؛ از آینه و کتاب و چراغ، تا نفس زمین و شعله‌های کوچک امید که به روشنی دوباره‌ی این عمارت ختم می‌شود.

«سوخت» فقط انرژی نیست؛ سرمایه‌ی زندگی ماست…
و «اندازه نگه‌داشتن» تنها راهی‌ست که این روشنایی ادامه پیدا کند.

. رونمایی از دومین تیزر رسمی جشنواره‌ی ۲۵ ساخته‌ی خسرو نقیبی؛ با حضور چهره‌های سینمای ایران، در ستایش زندگی، انرژی و آینده.

#که_اندازه_نکوست

#جشنواره۲۵ #۲۵_درجه

. سوخت، فقط منبع حرارت نیست… منبع زندگی‌ست.
از نور و صدا تا حرکت و خلاقیت، همه از دل همین سوخت جان می‌گیرند.
اما اگر اندازه نگه نداریم، آینده را از خودمان می‌گیریم.

چهره‌های محبوب فرهنگ و هنر و داوران جشنواره‌ی ۲۵ به یادمان می‌آورند که
هر شعله‌ای، مسئولیتی‌ست و هر روشنایی، سهمی از آینده.

.️ ۲۵… انتخاب ما برای آینده.

#جشنواره۲۵
#بهینه_سازی_مصرف_سوخت
#۲۵_درجه
#اندازه_نگه_دار
#آینده_روشن
#که_اندازه_نکوست

‌. جشنواره "عیدانه تابستان" میس و مستر .

. برترین برندهای #آرایشی و #بهداشتی .

. تا 70% #تخفیف.

. #فرصت‌محدود

.جهت مشاهده تخفیفات و خرید کلیک کنید.

دعاهای زیر از کتاب سومین جشنواره بین‌المللی "دستهای کوچک دعا" است.

خدای عزیزم! در سال جدید کمک کن تا مادربزرگم دوباره دندان دربیاورد آخر او دندان مصنوعی دارد!
(الناز جهانگیری / 10 ساله)

ای خدا! کاش همه مادرها مثل قدیم خودشان نان بپزند من مجبور نباشم در صف نان بایستم!
(شاهین روحی / 11 ساله)

آرزو دارم سر آمپول‌ها نرم باشد!
(تاده نظر‌بیگیان / ۵ ساله)

خدای مهربانم! من در سال جدید از شما می‌خواهم اگر در شهر ما سیل آمد فوراً من را به ماهی تبدیل کنی!
(نسیم حبیبی / ۷ ساله)

ای خدای مهربان! پدر من آرایشگاه دارد. من همیشه برای سلامت بودن او دعا می‌کنم.
از تو می‌خواهم بازار آرایشگاه او و همه آرایشگاه‌ها را خوب کنی تا بتوانم پول عضویت کانون را از او بگیرم چون وقتی از او پول عضویت کانون را می‌خواهم می‌گوید بازار آرایشگاه خوب نیست!
(فرشته جبار نژاد ملکی / 11 ساله)

خدای عزیزم! من تا حالا هیچ دعایی نکردم. میتونی لیستت رو نگاه کنی. خدایا ازت میخوام صدای گریه برادر کوچیکم رو کم کنی!
(سوسن خاطری / 9 ساله)


آرزوی من این است که ای کاش مامان و بابام عیدی من را از من نگیرند. آنها هر سال عیدی‌هایی را که من جمع می‌کنم از من می‌گیرند و به بچه‌ آنهایی می‌دهند که به من عیدی می‌دهند!
(سحر آذریان / ۹ ساله)


بسم الله الرحمن الرحیم.
خدایا!
از تو می‌خواهم که برادرم به سربازی برود و آن را تمام کند. آخه او سرباز فراری است. مادرم هی غصه می‌خورد و می‌گوید کی کارت پایان خدمت می‌گیری؟
(حسن / 8 ساله)


خدایا! کاری کن وقتی آدم‌ها می‌خوان دروغ بگن یادشون بره!
(پویا گلپر / 10 ساله)

خدا جون! تو که اینقدر بزرگ هستی چطوری میای خونه ما؟ دعا می‌کنم در سال جدید به این سؤالم جواب بدی!
(پیمان زارعی / 10 ساله)

خدایا! یک برادر تپل به من بده!!
(زهره صبورنژاد / 7 ساله)

خدایا! در این لحظه زیبا و عزیز از تو می‌خواهم که به پدر و مادر همه بچه‌های تالاسمی پول عطا کنی تا همه ما بتوانیم داروی "اکسجید" را بخیریم و از درد و عذاب سوزن در شبها رها شویم و در خواب شبانه‌یمان مانند بچه‌های سالم پروانه بگیریم و از کابوس سوزن رها شویم...
(مهسا فرجی / 11 ساله)

دلم می‌خواهد حتی اگر شوهر کنم خمیر دندان ژله‌ای بزنم!
(روشنک روزبهانی / 8 ساله)


خدایا! تمام بچه‌های کلاسمان زن داداش دارند از تو می‌خواهم مرا زن داداش بدهی!
(شایان نوری / 9 ساله)

خدایا ماهی مرا زنده نگه دار و اگر مرد پیش خودت نگه دار و ایشالله من بتوانم خدا را بوس کنم و خانم معلم‌مان هم مرا بوس کند
(امیرحسام سلیمی / 6 ساله)

خدیا! دعا می‌کنم که در دنیا یک جاروبرقی بزرگ اختراع شود تا دیگر رفتگران خسته نشوند!
(فاطمه یارمحمدی / 11 ساله)

ای خدا! من بعضی وقت‌ها یادم می‌رود به یاد تو باشم ولی خدایا کاش تو همیشه به یاد من بیوفتی و یادت نرود!
(شقایق شوقی / 9 ساله)


خدایا مهدکودک از خانه ما آنقدر دور باشد که هر چه برویم، نرسیم. بعد با مامان و کیف صبحانه برگرديم خانه. پاهای من هم یک دعا دارند آنها کفش پاشنه بلند تلق تلوقی می‌خوان دعامی‌کنند بزرگ شوند که قدشان دراز شود!
(باران خوارزمیان / 4 ساله)

خدایا! برام یک عروسک بده. خدایا! برای داداشم یک ماشین پلیس بده!
(محمد حسین اوستادی / 7 ساله)

خدایا! من دعا می‌کنم که گاو باشم! و شیر بدهم تا از شیر، کره، پنیر و ماست برای خوراک مردم بسازم!
(سالار یوسفی / 11 ساله)

خدای قشنگ سلام! خدایا چرا حیوانات درس نمی‌خواننداما ما باید هر روز درس بخوانیم؟ در سال جدید دعا ميکنم آنها درس بخوانند و ما مثل آنها استراحت کنیم!
(نیشتمان وازه / 10 ساله)

خدای عزیزم! سلام. من پارسال با دوستم در خونه‌ها را می‌زدیم و فرار می‌کردیم. خدایا منو ببخش و اگه مُردم بخاطر این کار منو به جهنم نبر چون من امسال دیگه این کار رو نمی‌کنم!
(هدیه مصدری / 12 ساله)

خدایا! دست شما درد نکند
ما شما را خیلی دوست داریم!
(مینا امیری / 8 ساله)

نگاه همه به پرده سینما بود.
(جشنواره فیلم های 10دقیقه ای ...)
اکران فیلم شروع شد.
شروع فیلم: تصویر سقف یک اتاق بود...
دو دقیقه از فیلم گذشت
چهار ديقه ديگر هم گذشت
هشت دقیقه ی اول فیلم تنها تصویر سقف اتاق بود!
صدای همه درآمد.
اغلب حاضران سالن سینما را ترک کردند.
ناگهان دوربین حرکت کرد و آمد پایین
و به یک كودك معلول قطع نخاع خوابیده روی تخت رسید..
جمله زیرنویس فیلم: این تنها 8 دقیقه از زندگی این انسان بود و شما طاقتش را نداشتید.
قدر زندگیتان را بدانید!!!!

اصلا هم قشنگ نیست, که معیار زیبایی تمامِ شاعران شده ای . . . .
مثل کافه ی دنجی که آدرسش لو رفته باشد . . .
راستش نگرانم . . . .
تو هر روز بیشتر می درخشی . . . .
شبیه فیلم فلان ، در جشنواره های کوفت . . . . !
و من که ، آرزوهایم را با کسی تقسیم
ن
م
ی
ک
ن
م

من بالاخره یه وسیله نایلون جدا کن از لواشک اختراع می کنم و

تو جشنواره خوارزمی ارائه میدم!

بعضی وختا از زوره ناچاری لواشکو با نایلونش خوردم !

من کی هستم؟!

هر وقت از کسی ناراحت می شم یا بلعکس، از خودم می پرسم مگه اون چی گفت یا چکار کرد؟! اصلا من مگه کی هستم؟! و ...

بعد یه سری به خودم می زنم و اندازه های خودم رو می سنجم، نمره ی خودم رو در میارم ( البته حدوداً) و بعد می بینم که اون چیزی که شنیدم یا دیدم نسبت به اندازه های من چه نسبتی رو داشته؟!

مثلا من توی مسایل هنری از بیست نمره پنج هستم و با همین نمره ی پنج وارد جشنواره ای می شم و توی اون جشنواره جایزه اول رو می گیرم و این نباید من رو مغرور کنه ،چون من اندازه ی خودم رو می دونم و اتفاقا باید اون جشنواره رو آنالیز کنم که چطور من اول شدم و شاید سطح اونا پایین بوده و در عین حال اگر کسی به من توهین کنه و من رو در اندازه های نمره ی یک یا صفر فرض کنه من ناراحت نمی شم و اهمیتی نمی دم چون خودم اندازه های خودم رو می دونم

با این اخلاق نه الکی مغرور می شم و نه افسرده

تازه مرحله ی بعد ارزش گذاری دیگرانه در نظر من که اون ها چقدر ارزش دارن برای من و بعد می فهمم که چقدر الکی از بعضی ها ناراحت می شدم در حالی که من توی ذهنم برای اون آدم ارزشی قایل نبودم و آدم برای کسی که ارزش قایل نیست نباید برای حرف هاش هم ارزش قایل بشه و در نتیجه ناراحتی از دست اون آدم بی دلیله

حالا می خوام این اخلاق رو تقویت کنم تا راحت تر زندگی کنم ..

من بالاخره یه وسیله نایلون جدا کن
از لواشک اختراع می کنم تو جشنواره کن ارایه میدم!!