عزیزم نمیدونم دقیقا چی رو از دست دادی، اما قطعا این شانس رو به دست آوردی که با مردی ازدواج کنی که وقتی تو رو توی لباس عروس میبینه، گریه‌اش میگیره.

نمیدونم درک میکنی چی میگم یا نه؟ ولی مودم اینطوریه که یهو به خودم میام میبینم باز دارم برای چیزی که قبلا چند بار کامل پذیرفتم و کنار اومدم باهاش، غصه میخورم.

بهم بگو بدونم ، اینجور وقتا چی آرومت میکنه ؟

صدای بی گزند
.️.

من اگه سعی میکنم بخندونمت دلقک پدرت که نیستم، دوستت دارم بفهم...>>

یه نسخه پرشور از خودم داشتم
که نمیدونم چطور ؟
ولی از دستش دادم

رفتن آدم‌ها از زندگیم ناراحتم میکنه، حتی وقتی میدونم به تبعات وجودشون تو زندگیم بهم ضرر میرسونه، حتی وقتی میدونم اونقدرها که برام ارزش داشتن براشون ارزشمند نبودم، آدم‌ها عجیبن کلی سوال ازشون دارم که فکر نمیکنم هیچوقت جوابی براشون پیدا کنم فقط این رو میدونم که همیشه ناراحتت میکنن.

نمیدونم
شاید اگه باهم حرف میزدیم خیلی چیزا اتفاق نمی افتاد...))

‏غمگینم. و می‌دونم که تو می‌دونی. و می‌دونم که اینم می‌دونی که می‌تونی بهترش کنی. و غمگین ترم می‌کنه که کاری نمی‌کنی.

من فقط تظاهر میکنم که پذیرفتم عشق برای من نیست، نپذیرفتم، بابتش غمگینم، ولی واقعیت اینه که دارم سعی میکنم عادی زندگی کنم و بهش فکر نکنم، گاهی حس میکنم شاید مشکل از منه، شاید زمانش نرسیده، نمیدونم، فقط میدونم هنوز ته دلم یه جای خالی هست که نمیتونم انکارش کنم.

-تایپم؟!
نمیدونم والا، هرجوری که تو هستی تایپم همونه.