ازم میپرسن خودت رو ده سال دیگه کجا
میبینی؟ حقیقتا نمیدونم، چون ی سال
پیش خودم رو اینجا نمیدیدم!

اگه میدونستم خوشحال میشی احوالتو میپرسیدم، ولی میدونم نمیشی پس نمیپرسم.

پسره همه‌ی جزئیات رو یادش میمونه درحالیکه من حتی نمیدونم درباره‌ی کدوم روز حرف میزنه فقط یادم میاد که قبلاً من هم جزئیات کسی رو بلد بودم و اون همه‌چیز رو فراموش میکرد.

نمی‌دونم چم شده. خیلی پایینم. نه می‌تونم کار کنم، نه می‌تونم مطالعه کنم، نه هیچی. فقط زنده‌م.

هی مینویسم، هی پاک میکنم؛ نمیدونم چطوری باید بیان کرد این حجم از اذیت شدن بخاطرِ نبود یک انسان در زندگیم رو.

تو مثل خانواده ی منی.
هرچقدرم بینمون دلخوری و ناراحتی باشه یا که قهرمون طولانی بشه از حسی که بهت دارم چیزی کم نمیشم. و اینم میدونم هرچقدر بگذره دنیا بالا و پایین شه هیچ کس نمیاد که بتونه اون حسی که تو، توی وجودم زنده کردی رو به جوش بیاره. من تا انتها درگیر توام و تمام سختیاشو با رضایت به جون میخرم تو فقط دلگیر نباش، که بی تو من، من نیسم؛ یه قلب تو خالی ام.


. .

دارم رو لبه‌ی پرتگاه قدم می‌زنم.
نمی‌دونم قدم بعدی به کدوم سمته.
امیدوارم سقوط نصیبم شه.

‏همین دیگه فقط معذرت‌خواهی رو بلدی. اصلاً بلد نیستی درستش کنی یا نمی‌دونم حتی سعی نمی‌کنی کسکش‌خان.

وقتی ازَم میپرسَن بینِ کسی که دوست داره و کسی که دوسش داری کودومو انتخاب میکنی یکم این پا اون پا میکنم و با بی مِیلی میگم کَسی که دوسش دارم، ولی هم من میدونم و هم بقیه که بودن با آدمی که دوستِش داری و دوست نداره مرگِه، موندن با کسی که دوست داره و دوسش نداری هم مرگه ..
بین مَرگ و مَرگ نباید دنبالِ زندگی گَشت ....

نمی دونم واسمون چه خوابی دیده روزگار
تو رو قسم به اون خدا نزار بگذره بهار
عزیزم یه حدی داره لحظه های انتظار
تو رو قسم به اون خدا نزار بگذره بهار

اینم به مناسبت تولدش.
🫂A _ 1402 /02/02.️‍🩹
#رویا