مردم کشور من ، با نفرت به صحنه بوسیدن دو عاشق نگاه می کنند! اما با اشتیاق برای صحنه اعدام جمع می شوند!
با چنین مردمی، زندگی دردناک است...

. فریدون‌فرخزاد

یادم آید، تو به من گفتی:
از این عشق حذر کن!
لحظه‌ای چند بر این آب نظر کن،
آب، آیینه عشق گذران است،
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است،
باش فردا، که دلت با دگران است!
تا فراموش کنی، چندی از این شهر سفر کن!
با تو گفتم:‌ حذر از عشق!؟ ندانم!
سفر از پیش تو؟ هرگز نتوانم،
نتوانم!
روز اول، که دل من به تمنای تو پر زد،
چون کبوتر، لب بام تو نشستم
تو به من سنگ زدی، من نه رمیدم، نه گسستم،
باز گفتم که : تو صیادی و من آهوی دشتم
تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم، نتوانم!




فریدون مشیری

از ‌نامه‌ی فروغ فرخ‌زاد‌ به فریدون : .

اما به هر حال همیشه تنها هستی و تنهایی تو را می‌خورد و خرد می‌کند ..

کدام نشانه ،
دویده ست از تو در تن من؟
که ذره‌های وجودم تو را که می‌بینند ،
به رقص می‌آیند ،
سرود می‌خوانند ! . . ..🫀


فریدون مشیری

بهار را باور کن
باز کن پنجره ها را که نسیم
روز میلاد اقاقی ها را جشن می گیرد ..

- فریدون مشیری

♡

" نمی‌دانی چقدر غصه دار هست
و قلبم چقدر گرفته ، ممکن است تا آمدن شماها من خفه شده باشم »

بخشی از نامه فروغ فرخزاد به فریدون فرخزاد .

تو یکی از نامه‌هایی که فروغ فرخزاد به فریدون، برادرش، نوشته میگه:

‏«فعلاً می‌سازم -چه‌ می‌شود کرد؛ مگر می‌شود دنیا را پاره کرد و از تویش خوش‌بختی را درآورد- همین است که هست.»
خیلی شبیه شرایط الانمونه :)

هر چه آید به سرم باز بگویم گذرد
‏وای ازین عمر که با می‌گذرد ، می‌گذرد

~فریدون فرخزاد

کجا رها کنم این بار غم که بر دوش است؟

- فریدون مشیری

♡

فروغ فرخزاد نامه به فریدون:

‏فریدون عزیزم!
کارتت رسید
آن را چندین بار خواندم و پکر شدم.
تو وقتی از آدم دور هستی
آدم را دوست داری،
و وقتی نزدیک آدمی
بر عکس آن رفتار می کنی؛
با وجود این،
تو را و دیوانگی هایت را
خیلی‌دوست دارم،
تو مثل خود من هستی.

. .