هیچکس الکی نمیره توو لاک خودش،یکی این وسطا ناامیدش کرده :(

Umudu kırılmış birini yıkamazsın

کسی که امیدشو‌ خاک‌ کرده رو‌ نمیتونی زمین بزنی

.࿐

هیچکس الکی الکی نمیره تو لاکِ خودش، یکی
نا امیدش کرده، یکی مهربونیاشو نادیده گرفته،
یکی دلشو شکسته، یکی آرزوهاشو آتیش زده
و بدترینش اینه که همه‌ی این کارا رو کسی
کرده که با تمام وجود بهش اعتماد داشته.

آدمای دورش کمتر و کمتر میشدن اما براش مهم نبود
معتقد بود اگه خودشو داشته باشه
عملا کم و کسری نداره و بازم میشه زندگی کرد.
بی احساس یا بی رحم نبود،فقط رو ادما حساب نمیکرد.
ته داستانو خوب میدونست، دیگه امیدش فقط به خودش بود...

یک گنجه‌ای، کشویی، چیزی هم باید باشه که آدم "چه خوبه که هست" هاش رو بذاره اونجا.
هر از گاهی که همه‌ی آدما ناامیدش میکنن، بازش کنه یه نگاه بهش بندازه و دستی بهش بکشه، لبخند کوتاهی بیاد روی صورتش، بعد کشو رو ببنده، یک نفس عمیق بکشه و برگرده به واقعیت‌های زندگی.

وقتی دوست داره
میشی یه بخشی از دعاش
میشی یه قسمت از پسورداش
میشی دلیل خنده هاش
میشی دلیل بیدار شدنش
میشی دلیل آنلاین شدنش
میشی تنها امیدش،
تنها چیزی که واسه خوب بودن بهش نیاز داره..️

و من به تو نیاز دارم.️.️

هیشکی الکی الکی نمیره تو لاکِ خودش؛
یکی ناامیدش کرده..
یکی مهربونیاشو نادیده گرفته..
یکی دلشو شکسته...
یکی آرزو هاشو آتیش زده...
و بدترینش اینه که
همه‌ی این کارا رو کسی که
با تمام وجود بهش اعتماد داشتم....

آخرین سنگر کسی بودن، از لذت‌بخش‌ترین موقعیت‌هاست. انگار که آخرین امیدش باشی، انگار که می‌تواند از بین همه‌ی آدم‌هایش میان دستان تو پناه بگیرد، آرام شود، و خود خودش باشد …


. .

هیچ‌کس یهو نمیره؛
اول شور و شوقش میره،
بعد امیدش،
بعد باورش،
آخرسر هم خودش...

اگه بقیه فکر میکنن یهو رفته، چون خیلی‌وقت بوده که حواسشون بهش نبوده...

•
هیچکسی یهویی نمیره اول شور و شوقش میره بعد امیدش بعدمـ بـاورش آخر سر هم خودش میذاره میره..



. .