روانشناسی می‌گه:

باید بگم آدمایی که آزارت می‌دن، تحقیرت می‌کنن و زخم زبون می‌زنن، همون کسانی هستن که به شدت تخریب شدن، به شدت زخم خوردن و پر از عقده هستن. این آدما از کمبود اعتماد به نفس و عزت نفس رنج می‌برن و با این کاراشون تلاش می‌کنن تا بقیه رو تا سطح خودشون پایین بکشن تا شاید از بار رنج خودشون کم کنن و روی دوش بقیه بندازن. تنها راه مقابله با اونا، بی‌تفاوتی، بی‌توجهی و اهمیت ندادنه. نذار این چرخه ادامه پیدا کنه. تو همونی باش که نمی‌ذاره هیچ خط و خشی از آزار دیگران روی روانش بشینه.

اما امیدارم هیچوقت بی حوصلگی رو تجربه نکنید؛
بی‌حوصله برای کاراتون، بی‌حوصله برای حرف زدن، بی‌حوصله برای خوابیدن، بی‌حوصله برای غذا خوردن ،بی‌حوصله برای رفتن، حتی بی‌حوصله برای موندن.

اما امیدوارم هیچوقت بی حوصلگی رو
تجربه نکنید؛
بی‌حوصله برای کاراتون، بی‌حوصله
برای حرف زدن، بی‌حوصله برای
خوابیدن، بی‌حوصله برای غذا خوردن،
بی‌حوصله برای رفتن، حتی بی‌حوصله
برای موندن....

بحث بی جنبه بودن یا زود رنج بودن نیست!فقط هر آدمی رو یه سری چیزا خیلی حساسه، از یه سری کارا بدش میاد،
شاید یکی دو بار ببینه و به روی خودشم نیاره؛ ولی کسایی که برات مهمن بحثشون از بقیه جداست،
آدم از یه سری از آدمای زندگیش انتظار نداره، نمیتونه اون حرفارو از کسایی که با تیکه تیکه ی وجودش دوسشون داره هضم کنه!
بحث بحثه انتظاره،
و اگرنه اگه یه غریبه اون حرفا رو بزنه
یا اونطوری که دوست نداری رفتار کنه که مهم نیست!
آدم از کسایی که دوسشون داره ناراحت میشه.

No one sees how much you do for them , they only see what you don't do .

هیچ‌کس کارایی که براش می‌کنی و نمی‌بینه همه فقط کارایی که براشون انجام نمیدی و می‌بینن .


. .

نذارید کسی که باورتون کرده، کسی که دوستون داره حس کنه اضافیه، حس کنه هر موقع دلتون خواست و بعد از همه کاراتون واسش وقت دارید... نذارین فک کنه همیشه ذهنتون، درگیر آدما و چیزای دیگس و آخر از همه دوسش دارین...
حواستون به کسایی که دوستون دارن باشه!چون اگه یه روز خسته شن و برن،
دیگه ممکنه قلبی مثل قلب اونا پیدا نشه
که واقعی و از ته دل... شما رو دوست داشته باشه و نگرانتون باشه...

کل روز رو غیب میشه بعد شب میادش میگه چخبر چیکارا میکنی؟ هیچی ، دارم علاقمو نسبت بهت از دست میدم ، تو چیکار میکنی؟

ولی قبول داری بعضی آدما حیفت میکنن؟
حرف و عملشون یکی نیست، اعتمادتو، احساستو، قلبتو، عقلتو، حال خوبتو، حتی قنج رفتن دلتو حیف میکنن
کاش آدما رو با حرفاتون و کاراتون حیف نکنید...



. .

‏کل روز رو غیب میشه بعد شب میادش میگه چخبر چیکارا میکنی؟ هیچی. دارم علاقمو نسبت بهت از دست میدم. تو چیکار میکنی؟

امیدوارم تو سن شصت هفتاد سالگی یه شب
سیگار به دست تو بالکن یاد کارای نکرده و آرزوهای
از دست رفته جوونیمون نیوفتیم و
همه وجودمون پر از حسرت نشه...