بعضی‌هامون خیلی بی‌رحمانه داریم یه دردهایی رو تحمل میکنیم، دردهایی که خیلی بزرگ‌تر از قد و قواره ماست، هیچوقت حق انتخابی براشون نداشتیم، زورشون خیلی بیشتر از لبخندهامونه، دردهایی که هر بار از خودت میپرسی چرا من؟ و هر بار جوابی که هیچوقت پیداش نکردی و غمگین‌ترت میکنه.

درسته ما پایان قشنگی نداشتیم، اما داستان قشنگی داشتیم؛ و همین برای ادامه دادنت توی قلبم کافیه.

زندگیمون وقتی سخت شد که برای عادی‌ترین و کوچیک‌ترین خواسته هامون کلی صبر کردیم، تحمل کردیم، چقد دَوندگی کردیم، سختی کشیدیم، ولی وقتی بهش رسیدیم هیچ حسی نداشتیم یا کلا دیگه نمیخواستیمش.

اولین بار، اونجایی فهمیدم دوستت دارم، که موضوعی واسه حرف زدن نداشتیم
اما دلم نمیومد مکالمه رو قطع کنم :)

#علی_سلطانی

فکر کنم اگر برم تراپی اصلی‌ترین بحثمون در رابطه با این باشه که « چرا قسمت بزرگی از ما شبیه به آدم‌هایی می‌شه که اصلاً دوست نداشتیم شبیه بهشون باشیم یا کلاً دوستشون نداشتیم؟! »

In the end, he wrote to him:
Although we did not have a good ending, the path we came together was very good. Thank you for this path.

در پایان برای او نوشت:
ما اگرچه پایان خوبی نداشتیم، اما مسیری که باهم آمدیم بسیار خوب بود. بخاطر این مسیر از تو ممنونم.

‌ ‌ ‌‌‌‌
ولی ما بزرگترین عذرخواهی رو به خودمون مدیونیم به خاطر تحمل اون چیزایی که لیاقتش رو نداشتیم .


. .

ما خیلی از زخم ها رو نادیده گرفتیم
چون چاقو دست کسی بود
ک ازش انتظار نداشتیم!!!

.࿐

پونه مقیمی میگه:
بعد‌ها متوجه میشویم چقدر درست بوده که با اصرار کسی را نگه نداشتیم.
همه ی ما لایق رابطه ای هستیم که در آن، برایمان تلاش کنند، دوستمان بدارند و به ما احترام بگذارند.
آدمهایی که شک دارند و هنوز درگیر رابطه ی قبلی هستند، نمیتوانند امنیت یک رابطه را تامین کنند.
‌

•
بهشت اینجا بوده این همه وقت و ما خبر نداشتیم ..

「♡」