‏دیدین موهامون هعی سفید میشه،
موهای سفیدی که رو سرمون هعی زیاد و زیادتر میشه، اینا ارث بابامون نیست
حرفهای نزده تو دلمونه....

اگر آدمای ناامن زندگیمون وجود نداشتن، یاد نمیگرفتیم چطوری حدومرزهامون رو با بقیه تعیین کنیم!

تنهایی هامون شبیهِ تنهاییِ ظهرای بچگیمون
شده
وقتی که همه میخوابیدن و ما خوابمون نمیبرد آدما بودن اما نبودن .

یادت باشه
شاید دور ، شاید دیر
اما نور از روزنه ای که باید ، میتایه و
چشمهامون و روشن میکنه .

♡

هر جا گفتیم اُمید
خدا نور شد تو دلهامون .🤍

این جمله زیادی قشنگه ، میگه:

امسال همه ی جنگ هامو نبردم؛
ولی در عوض توی تک تکشون حاضر شدم
• |.|

هر جا گفتیم اُمید
خُدا نور شد توو دل‌هامون :)

خبرهای خوب زندگیم رو
همون کسی باید بشنوه که غُر زدن‌هامو شنیده و توی سختی و ناراحتی کنارم بوده ..

شمارو نمیدونم ولی من برام وقتی ثابت میشه که دوست داشته نمیشم توسط یه فرد ، که غصه هامو ببینه و به راحتی رهام کنه و خم به ابروهاش نیاره ( روابط ارزشمندن هر طوری که باشن ) .

چقدر کلمه‌ی «سابق» عجیبه.
رفیق سابق،خونه‌ی سابق،
آدم سابق....
یه جوریه‌‌‌‌!
انگار داریم به جای زخم‌هامون نگاه می‌کنیم....