نوشته: پشت بی‌حوصلگی خیلی‌هامون یه زمانی کلی حوصله بوده، پشت بی‌تفاوتی‌مون کلی توجه و اهمیت بوده‌، پشت سکوت‌مون کلی حرف بوده و پشت بدبینی‌هامون کلی اعتماد بوده. آدم‌ها به الان‌مون نگاه می‌کنن و بهمون برچسب می‌زنن در حالی که نمی‌دونن چی بهمون گذشته. آدم یه وقت‌هایی از اول این نیست، این می‌شه‌.

بعضی آدما هیچوقت نمیرن ولی با بی تفاوتی و بی علاقگیشون مجبورت میکنن بری، حتی اگه دلت نخواد...

‏آدم‌هایی که توجه و حضورشون رو نشون میدن، همیشه برای من ارزش بیشتری دارن. بی‌تفاوتی هیچ‌وقت جذاب نبوده.

من معتقدم صدا زدن آدم‌ها با اسم شناسنامه‌هایشان کار چندان دلچسبی نیست! این اسم‌ها را دیگران انتخاب کرده‌اند!
باید ویژگی‌های آدم‌ها را فهمید و بعد جور متفاوتی صدایشان زد!
مثلا من تو را "التیام" صدا میزنم

آخرین نقطه بی تفاوتی اینه که دیگه از هیچ اتفاقی تعجب نمیکنی.

گاهی اوقات آدم از دوستی نه نصیحت می‌خواد، نه توصیه، نه راهنمایی و نه حتی حمایت.
صرفاً “همراهی” می‌خواد و همراهی.
اگر این رو تونستی به انجام برسونی می‌تونی به خودت بگی دوست.
وگرنه که با سرزنشگر بیرونی تفاوتی نداری.

Never push a loyal person to the point where they no longer care.

هرگز یه آدم وفادارو به نقطه ی بی تفاوتی نرسون.

When someone shows you their true colors, don't try to paint a different picture.

وقتی کسی رنگ واقعی خودشو بهت نشون میده، سعی نکن تصویر متفاوتی ازش ترسیم کنی.

آدم‌هایی که داغ عزیز دیدن رو از نزدیک ملاقات کردین؟ یه ترکیب بی‌تفاوتی و غمی تو چهرشونه که منو خیلی میترسونه. ارتباط داشتن با این آدما هم خیلی سخته، یبار تو زندگیشون تا ته سیاهی و غم رفتن و دووم آوردن، همین تجربه شجاعشون کرده و بهشون یاد داده هر درد و فقدانی رو میشه تحمل کرد.

تجربه بهم نشون داد آدم هرچقدر که سنش میره بالا و تجربیات عاطفی متفاوتی رو از سر میگذرونه اگر عاقل باشه به رابطه‌ی بهتری میرسه.
فقط کافیه از نقش قربانی خارج بشه اشتباهاتش رو ببینه و بپذیره و تغییر کنه اون‌وقت یه جایی به اون ارتباطی میرسه که همه جوره حالشو خوب میکنه.