بپذیر که فقط رهگذر بود اون هیچ‌وقت نمی‌تونست خونه تو باشه!
• |.

من تقریبا همه چیز رو پذیرفتم ولی گاهی به خودم می‌گم کاش زندگیم همینه که هست نبود.

طرز خودکشی در هرکس ،منحصر به خودشه...!
یکی ، دیگه شیک ، نمی پوشه...
یکی ، دیگه آرزویی نمی کنه...
یکی دیگه به تحصیل ادامه نمی ده...
یکی دیگه به خودش نمی رسه...
یکی مدام ترانه های غمگین گوش می ده...
یکی دیگه از خودش ، عکس یادگاری نمی گیره...!
یکی محبت نمی کنه...
یکی دیگه محبت نمی پذیره ...!
و...
اینگونه است که اکثر آدم ها در ۲۰ سالگی می میرند و در ۸۰ سالگی دفن می شوند...!

خسته از تمام چیزهایی که به ظاهر پذیرفته‌ام، اما با هر تلنگر دوباره مثل قبل برایم پررنگ می‌شوند.

دو دسته از آدم‌ها رو از زندگیت حذف نکن：
اون آدمی که گذشته‌ات رو می‌پذیره و
همچنان با تموم قلبش تو رو دوست داره
اون آدمی که تموم تلاشش رو میکنه
تا تو رو خوشحال نگه داره

من پذیرفته‌ام که برای آدم‌های اندک شماری می‌شود حرف زد، برایشان رفیق بود و از سویشان امید رفاقت داشت‏‌...

دردناک‌ ترین بخش پذیرش زمانی هستش که میپذیری اصلا ارزشش رو نداشت، ارزش تمام انرژی و وقت و خوبی‌‌هایی که از جون مایه گذاشتی، زخم‌‌هایی که در ازاش خوردی و فرسودگی که در تار و پودت نشست، گریه‌هایی که شب و روز کردی، اهمیت‌های زیادی که دادی، اصلا ارزش این همه غرامت رو نداشت.

متاسفانه از یه جایی به بعد باید این حقیقت رو بپذیریم که “آدما حق انتخاب دارن” و شما ممکنه حتی انتخاب اول عزیزترین‌ هاتون نباشین.

‏وقتی بیش از حد فداکار باشی، افراد خودخواه بیشتری رو به زندگیت جذب میکنی و وقتی بیش از حد مسئولیت‌پذیر باشی، دیگران رو به پذیرش مسئولیت کمتر ترغیب میکنی.

"به یاد داشته باشید: هر چه بیشتر انتظار داشته باشید که همه چیز به شکل خاصی باشد، ناامیدتر خواهید شد. زندگی را همانطور که هست بپذیرید.
به این شکل آزاد خواهید بود."