توی دنیای تو بعضی چیزا فقط وقتی من انجامشون می‌دادم اشتباه بودن.

لطفا برای آرزوهاتون بجنگین
اگه به فکرتون رسیده ..
پس حتما توانایی انجامشو دارین خب؟

یه تعریف از افسردگی شنیدم، جالب بود:
«یه احساسیه که انگار یادت نمیاد حس بهتر داشتن چجوری بوده، و بعد کارهایی رو انجام میدی که فکر می‌کنی حالت رو بهتر می‌کنه، اما نمی‌کنه، حتی بدترش می‌کنه.
و کارهایی که می‌ترسی انجامشون بدی، احتمالا کارهایی هستن که حالت رو بهتر می‌کنن، اما باز هم نمی‌تونی انجام بدی، و دلیلی هم براش نداری.»

•
نه تنها وایب ویدیوش خوبه
وقتی انجامشون میدی هم حالت و حست خوب میشه ..

♡

باشگاهی که هر شنبه‌ به شنبه‌ی بعدی
موکول می‌کنی، مطالعه‌ یا مدیتیشنی که
هرشب به شب بعدی معوق می‌کنی
و تغییرات مهمی که هر سال به سالِ بعد
موکول می‌کنی، همه‌شون اون معجزه‌ای
هستن که زندگیت بیش‌ از همه بهشون نیاز
داره و تو بیش‌ از همیشه از انجامشون
اجتناب‌ می‌کنی.

Strength doesn’t come from what you can do. It comes from overcoming the things you once thought u couldn’t.

قدرت از کارایی که می تونی انجام بدی ناشی نمیشه.
بلکه قدرت از غلبه بر چیزهایی که قبلاً فکر می کردی نمی تونی انجامشون بدی، نشئت میگیره.

.࿐

‏اولین آدم ها، اولین بار ها خیلی خیلی مهم اند، شاید برای داشتن یا انجامشون عجله داشته باشیم ولی بی صاحاب این ذهن مگه میذاره فراموششون کنیم.

‏به مرحله ای در زندگیم رسیدم که حتی برنامه ریزیم نمیکنم چون هیچ امیدی برای انجامشون ندارم

وقتی یه نفر می‌میره، ذهنش «هفت دقیقه» زنده می‌مونه و فعالیت می‌کنه. توی اون «هفت دقیقه»، تمام خاطرات اون فرد به شکل یه رویا براش به تصویر کشیده می‌شن. «هفت دقیقه» در برابر «یک عمر زندگی». وقتی بهش فکر می‌کنی احساس عجیبی به آدم دست میده؛ میشه کاری کرد که اون «هفت دقیقه»، ارزشش با «یک عمر برابری» کنه؟ اصلا «هفت دقیقه»های ما آدما چقدر قراره شیرین باشن؟ چقدر قراره تلخ باشن؟ کیا هستن که زمان زیادی از اون «هفت دقیقه»هامون رو به خودشون اختصاص دادن؟ این «هفت دقیقه»ها باعث میشن اون لحظه‌های آخر از خیلی چیزا پشیمون باشیم یا نه، خوشحال باشیم از انجامشون؟
اگر فقط «هفت دقیقه» مهلت زندگی داشتیم، با کی اون «هفت دقیقه» رو می‌گذروندیم؟
.

یه روز بیدار میشی و میبینی که دیگه هیچ وقتی برای انجام کارایی که دوستشون داشتی نمونده

همین حالا انجامشون بده...