قوی به نظر می‌رسید و شکایتی هم به هیچ چیز نداشت، اما از همه بی‌پناه‌تر بود

.࿐

از آدما به آدما پناه نبرید بی‌پناه‌تر میشید

[بوسیدن با صدایِ فرود آمدنِ قطراتِ باران بر سقفِ ماشین، در پناهِ شیشه‌هایِ بخار گرفته.]

بعضی آدم‌ها مثل خونه می‌مونن عزیزم،
از دست دادن‌شون مثل از دست دادن دادن خونه و کاشانه‌ست،‌ آدم بدون بعضی آدم‌ها بی‌پناه‌ترین و تنهاترینه.
«کاش که بی‌پناه نشی عزیزم.»

. .

یه جایی مولانا خیلی قشنگ میگه که:
«چو خدا بود پناهت،چه خطر بود ز راهت؟!
به فلک رسد کلاهت که سر همه سرانی!»
دیگه تا وقتی خدا هست از چی میترسی؟! اون پناهِ امن توعه رفیق!

. .

ی دعا شنیدم خیلی قشنگ بود
"الهی هروقت خسته‌ای خدا بغلت کنه"



پناهِ مَن🫀

•
یه جایی مولانا خیلی قشنگ میگه که:
«چو خدا بود پناهت چه خطر بود ز راهت؟
به فلک رسد کلاهت که سر همه سرانی»
دیگه تا وقتی خدا هست از چی میترسی؟اون پناهِ امن توعه رفیق

「♡」

•
خدایا پناهِ ما تویی
مارو از بغلِ خودت جدا نکن..

「♡」

•
«وَ بکَ أَستَجیرُ مِنَ تَواتُرِ الأَحزان»
و پناه‌ بر تو از حزن‌ های پی در پی..

「♡」

یه دردهایی هم نه می‌کُشه، نه قوی‌ترت می‌کنه. اینا بی‌چاره‌ترین دردها هستن که تو رو بی‌پناه‌ترین آدم می‌کنن