یادت باشه که تو بارها بهم زخم زدی و من مثل احمق‌ها بخشیدمت با اینکه لایقش نبودی، اما حالا چی موند از من؟ یه جسمی که روحش رو از دست داده تا تو ترمیم بشی.

نبخشیدم، چون دلم گناه داشت روح و روانم گناه داشت، نبخشیدم چون گفته بودم تنم تیکه پاره‌اس بیشتر زخمیم نکن.

من تو رو واسه چیزی بخشیدم که اگه همونو من انجامش میدادم تو ازم متنفر میشدی.

من تورو واسه چیزی بخشیدم که اگه همونو من انجام میدادم،تو ازم متنفر میشدی‌.

انقدر اشتباهاتو بخشیدم که دیگه حسم بهت از بین رفت.

ولی اگه یه روزم من بخشیدمت، تو خودتو به خاطر شبایی که من با گریه خوابیدم نبخش.

تو از دلم در نیوردی
من خودم بخشیدمت ، و نمیدونی این چقدر غمگینم میکنه .

مرسی که خودت رو از چشم‌هام انداختی اگه به من بود حالا حالاها میزاشتمت رو چشم‌هام و میبخشیدمت.

انقد هی بخشیدمت که نفهمیدی اون بار،اخرین بار بود

‏من تورو نبخشیدم.
گفتم بگم که مدیونت نباشم.
که اگه دیدی هی نمی‌شه برات، بدونی کی کجا تورو نبخشیده.
که اگه یکی یه جوری یه جایی امیدتو زنده و مرده کرد بدونی قبلا خودت با من کردی و نبخشیدمت هنوز.
احتمالا نمی‌بخشمت هیچوقت، فقط خواستم در جریان باشی.


. .