نگفتن رنج یجور موندن تو گذشته‌هاست. انگار هنوز یه جایی، توی یه لحظه گیر کردی. ولی وقتی ازش می‌گی، یه قدم ازش فاصله می‌گیری. کم کم تبدیل می‌شه به جای زخمی که یادت می‌ندازه چیا گذروندی و چقدر قوی‌تر شدی.

گاهی دنبال خودمون توی گذشته‌ها میگردیم،
چون نسخه‌ی قدیمی‌مون، تنها راه ارتباطی با احساساتیه که دیگه پیداشون نمیکنیم! احساساتی که فکر میکردیم همیشه باهامون می‌مونن، اما تو مسیر بزرگ شدن جا موندن.

اگر یاد گرفتی به جای پرسیدن "چرا این اتفاق برام افتاد؟"
بپرسی: "چی ازش یاد گرفتم؟" تو دیگه توی نقش قربانی نموندی! وارد مرحله‌ی خودشناسی شدی.

یک چیزایی قابل جبران نیست ...

مثل حرمت هایی که شکسته شد ...!
دل هایی که شکست ..
شخصیت هایی که خورد شد ...! 
و اعتمادی که دیگه نموند ...
حق هایی که خورده شد
اشک هایی که ریخته شد ...!

اینا قابل بخشش نیست ..
قابل جبران هم نیست ...! 

سر تا سر زندگی خلاصه میشه تو دووم آوردن، دووم آوردن موقع راه رفتن‌های طولانی، دووم آوردن تو شب قبل امتحان، دووم آوردن تو دقایقی که چند بار زنگ زدی به مامان و جواب نداده، دووم آوردن تو نگه داشتن رژیمت، دووم آوردن تا آخر ماه با حقوقت، دووم آوردن تو حفظ زندگی روزمره و زنده موندن.

Be happy, you never know how much time you have left

شاد باش، هیچوقت نمیدونی چقدر دیگه زمان واست باقی مونده

چه فایده که از نبودنم بترسی ولی کاری برای موندنم نکنی؟!

از یه سنی به بعد شما دیگه وقت نداری بشینی گریه کنی، مجبوری همراه با اشک ریختن رانندگی کنی، ظرف بشوری، سرکار بری یا به بقیه کارهای عقب موندت برسی.

People will always disappoint you, to remain happy you must learn how to forgive, forget and move on.

مردم همیشه تو رو ناامید خواهند کرد،
برای شاد موندن باید یاد بگیری که چگونه ببخشی، فراموش کنی و ادامه بدی.

‏بعضی تغییرها بی‌صدا اتفاق میفتن؛ یه روز بیدار می‌شی و می‌بینی با خودت صادق‌تری، دنبال تأیید کسی نیستی، برای موندن کسی نمی‌جنگی.
یه آرامش عجیبی با خودش به همراه داره، چون بالاخره ارزش خودتو فهمیدی.
همین، برای شروع دوباره کافیه.🤍