ای کاش آدمی میتوانست خانه‌ اش را ، دوستانش را ، خانواده‌ و کتاب‌ها و گلدان‌هایش را ، شبیه بنفشه‌ها ، باخود ببرد هرکجا که خواست 🪻🤍

♡

من عاشق آدم‌هایی هستم
که عاشق زندگی هستند و به یادم می‌آورند که زنده‌ام.
آدم‌هایی که با بهار ذوق می‌کنند،
برای غنچه‌زدن گلدان قدیمی خوشحال می‌شوند.
من عاشق آدم‌هایی هستم که با خود‌شون خورشید دارند،
آن‌هایی که هر چقدر تاریک باشی،
از هر جایی که بیرون آمده باشی،
برات یادآورِ نور و امید می‌شوند. ..

یک گلدان گل را رها کن به امان خودش، بعد از چند وقت، حتما می‌خشکد. حالا جای آن گلدان، آدمیزاد باشد، نگویی دوستش داری، دستی از روی محبت بر سرش نکشی، به اوضاع و احوالش نرسی، نازش را نکشی، برایش دلبری نکنی، خبر از احوالش نگیری، هر چقدر هم که محکم باشد، یک جایی می‌خشکد.
می‌خواهم بگویم مراقب گل زندگی‌تان باشید، قبل از آنکه تنها مشتی خاک تهِ گلدانِ زندگی برایتان بماند.
مگر آدمیزاد به چه بند است، جز کمی محبت ؟

به قولِ تولستویِ عزیز :

زندگی واقعی زمانی ست
که تغییرات کوچک رخ دهد
شاید یک گلدانِ کوچک یا یک کتاب جدید 🪴.

♡

•
محبوب من اگر می‌توانستم
جای گل صدایت را در گلدانی می‌کاشتم 🪴.

- الا آلاگز

♡

خونه هرچی که باشه
باید سبز باشه
سبز به رنگ‌ سبزی گلدان‌ها 🪴

من را گیاهی نحیف‌ بدان در گلدانی کوچک
که بیشتر از آب و آفتاب به تو نیاز دارد 🪴

•
روزی گلدان شمعدانی غرق گُل روی طاقچه‌ ی اتاق،رو به آفتاب،به چشمانت لبخند خواهد زد..
شاید آنروز یاد من امتداد لبخندت باشد
شاید ... .🪴

♡

‏کاش گلدان پشت پنجره‌ات بودم؛ هِی زرد می‌شدم، هی غصه‌اَم را میخوردی

.࿐

‌

مثل یک گلدان،
می دهم گوش
به موسیقی روییدن...

- سهراب سپهری

. .