حقیقت نه به رنگ است و نه بو...
نه به "های" است و نه " هو" ...
نه به "این" است و نه " او" ...
نه جهنم نه بهشتم...
این چنین است سرشتم...
به تو سربسته و در پرده بگویم...
تا کسی نشنود این راز گهربار جهان را...
خود ِ تو جان ِ جهانی...
تو ندانی ، تو ندانی...
که خود آن نقطه ی عشقی...
"تو خودت باغ بهشتی"

حقيقت نه به رنگ است و نه بوی
نه به های است و نه هوی

نه به اين است و نه اوی

نه به جام است و سبوی.

به تو سر بسته و در پرده بگويم

تا کسی نشنود اين راز گهربارِ جهان را

انچه گفتند و سرودند, تو آنی

خود تو جام جهانی

تو ندانی تو ندانی که خود, آن نقطه ی عشقی

تو خودت باغ بهشتی

به تو سوگند به تو سوگند که اين راز شنيدی و نترسيدی و بيدار شدی

تا بر در خانه ی متروکه ی هر کس ننشينی و به جز روشنيه پرتو خود هيچ نبينی و گل وصل نچينی

نه که جزئی، نه چون اب در اندام سبويی خود اويی خود اويی.

به خود آی!!!!