دونیمه، زمانی یکی می‌شوند و از دو تنها یک جمع کامل می‌سازند که بتوانند کمبودهای هم را جبران کنند

نه آنکه عین هم شوند، چیزی برهم مضاف نکنند و مسائل خاص و تازه‌ای را پیش نکشند