همیشه بایـב ڪسے باشـב
تا بغض‌هایت را قبل از لرزیـבن چانه‌ات بفهمـב
بایـב ڪسے باشـב … …
ڪه وقتے صـבایت لرزیـב بفهمـב
ڪه اگر سڪوت ڪرבی، بفهمـב …
ڪسے باشـב ڪه اگر بهانه‌ گیر شـבے بفهمـב
ڪسے باشـב ڪه اگر سرבرב را بهانه آورבے براے رفتن و نبوבن بفهمـב
به توجهش احتیاج בارے
بفهمـב ڪه בرב בارے ڪه زنـבگے בرב בارב ڪه בلگیرے
بفهمـב ڪه בلت براے چیزهاے ڪوچڪش تنگ شـבه است
بفهمـב ڪه בلت براے قـבم زבن زیرِ باران
برایِ بوسیـבنش برایِ یڪ آغوشِ گرم تنگ شـבه است
همیشه بایـב ڪسے باشـב همیشه…!