بہ سَلامتی کسی کہ اَزَش پُرسیدند:
یارت چگونہ بود :
گُفتــ نامَـــــرد نَبود تا تَهِش بود
وَلے قِسمَتـــــ نَبود

خّیّلّـّےّسّخّتّـّہّ عّزّیّزّتّرّیّنّ
ّڪّسِّّتّ اّزّتّ بّخّـّوّاّدّ
ّڪّـّہّ اّزّشّ جّـّدّاّ شّـّےّ

وَقتی بیش اَز حَد دوسِش دآری ...

.
.
حَسود میشی
حَسآس میشی
چِشــــــمِ دیدَنِ نگآهآیِ بَقیه رو بِهِش نَدآری ...
چِشم نَدآری بِبینی غِیر اَز تُو بآ بَقیه هَم حَرف میزَنه ...
هَمَش اَلکی اَزَش دِلگیر و نآرآحَت میشی ...
مُدآم نِگَرآن و دِلوآپَسی ...
اینآ هَمَش از دوس دآشتَنِ زیآده ...
خآهِشَن تآ دیر نَشُده بِفَهمین
وَقتی رَفت دیگِه بَرنِمی گَرده

✘اَزَش بَدَم نِـــمیـــــــــــآد✘ ✘وَلــــــــــــــــــــــــــــی✘ ✘ چِقــــَد خوبه کِه دیگهِ دوسِش ندارم✘ ☜

مــآ [پُــشــتــ] اونــایے ڪـہ

پُــشــتــمــوטּ [حَــرفــ] مـیزَنَـטּ

[حَــرفــ] نـِـمــیــزَنـیـم چــوטּ

خــیــلے [جِــلــویـیــم] اَزَشــوטּ