یه پست دیدم امروز که می‌گفت:
«وقتی بالأخره جایگاهت رو تو زندگی بقیه می‌فهمی، دیگه احساساتت خدشه‌دار نمی‌شه.»

باور کن این واقعیت محضه و یکی از مهم‌ترین درس‌های زندگیه که یاد می‌گیری.
مهم نیست دوستت باشه یا خانواده یا عشقت هر کسی دیگه‌.
اونا با رفتارشون و طرز برخوردشون باتو ، میزان عزیز و محترم بودنت رو توی زندگیشون مشخص میکنن...

یکی از فاجعه‌ترین باگ‌های این دنیا اینه که عاشق یکی میشی که جز اون آدم دیگه‌ای رو نمیتونی ببینی، در حالی که اون آدم اصلا تو تقدیر تو نیست.

تو قشنگ‌ تر از هر شخص دیگه‌ای
می‌تونی از خودت مراقبت کنی
اینو به آدمایِ دیگه نسپار 🫂🩷

آدما حوصله مشکلات همدیگه‌رو ندارن فوقش دوبار برات وقت میذارن
خوب شدی ، شدی
نشدی میرن پی کارشون....

سردرد، معده درد و مشکل‌های دیگه‌ام بخاطر حرف‌هاییه که ریختم تو خودم، حرف‌‌هایی که باید فحش میشدن تو روی یه سری آدم که سرم درد نگیره، تهوعی که باید خالی میشد تو روی یه تعداد که معده درد نشه، قلبی که یه تعداد شکستنش و تهش گفتن تو چقدر کم ظرفیتی.

جمله‌ای که ازش تا مغز استخون متنفرم، مگه من ازت خواستم؟ خودت کردی، آدم و اون لطف و مهربونیش رو بی‌عزت میکنید و باعث میشد دیگه نه تنها برای شما بلکه اون آدم برای هیچکس دیگه‌ای قدمی از روی محبت برنداره.

جمله ای که ازش تا مغز استخون متنفرم:
مگه من ازت خواستم؟خودت کردی!
آدمو اون لطف و مهربونیشو بی عزت می‌کنید و باعث می‌شید دیگه نه تنها برای شما بلکه اون ادم برای هیچکس دیگه‌ای قدمی از روی محبت برنداره.

بعد چند وقت اومده پیام داده پای کس دیگه‌ای در میون بود با من کات کردی؟ آره، پای خودم و سلامت روانم.

میگن؛ تاوقتی که عاشق خودت نباشی، نمی‌تونی به هیچ‌کس دیگه‌ای هم به اندازه‌ی کافی عشق بدی.

آدما شبیه تکه‌های پازلن. تو نمی‌تونی با کسی که شبیه یکی دیگه‌ست، جای آدم‌های قبلی زندگیت رو پر کنی. امکان نداره. هر کسی واسه خودش یه جایگاهی داره که فقط مخصوص خودشه.