بلایند دیت دیگه چیه؟.
ما اینجا خاطرات قشنگ دیتمون رو گذاشتیم
بیاید شما هم اگر خاطره ای دارین واسمون تعریف کنید :

به دنیا اومدن اینجایِ تاریخ ،
مُجازاتِ کدوم گناهمون بود؟!..
کجا شادی رو منتظر گذاشتیم ؛
که غم همیشه چشم به راهمون بود؟!.. .

#مهدی_ابوحمزه

قسمت دردناکش این بود که
یه جایی گوشه ای از زمان ، روحمون رو جا گذاشتیم و با جسممون ادامه دادیم...


•❥•♡ ♡•❥•

مدرسه که میرفتیم ،
هربار که دفتر مشقمون رو جا میذاشتیم
معلممون میگفت:
"مواظب باش خودتو جا نذاری" !
و ما میخندیدیم و فکر میکردیم نمیشه
خودمونو جا بذاریم!
بزرگ که شدیم بارها و بارها یه قسمت
از خودمون رو جاگذاشتیم؛
تویِ یه کافه،
تویِ یه خیابون،
تویِ یه خاطره . .(:.️

این بار که از این دریای خروشان به سلامت عبور کردیم، این‌بار که رگبار پایان گرفت و هوا صاف شد، همه‌تان را با عشق بغل می‌کنم.
من یک دنیا شوق و لبخند برای روزهای خوبمان کنار گذاشته‌ام و بغل‌بغل مهربانی و دلخوشی و هزار هزار بهانه‌ی روشن برای خوشبختی در پستوی ذهنم پنهان کرده‌ام و زمانش که رسید، برای همه‌مان از رهایی و شادی و عشق خواهم‌گفت.

چقدر مثل خانواده شده‌ایم این‌روزها...
از کنار هرکسی که در خیابان عبور می‌کنم، انگار سال‌هاست می‌شناسمش. انگار باتمام این چشم‌ها و چهره‌های مهربان قراری دارم، انگار چیزی ما را به هم پیوند داده، آنقدر محکم که جدا شدنی نیستیم و فراموش نمی‌کنیم هرگز، که چقدر به هم نیاز داریم و نیاز داریم که حال همه‌مان خوب شود. انگار همه در نهایت اندوهی مشترک غوطه‌وریم و داریم با تمام توان و با هم به سمت نور پیش می‌رویم و مراقبیم که تاریکی و اندوه و خشم، ما را نبلعد و کمک می‌کنیم به هم که قوی بمانیم و طاقت بیاوریم و در دل تندباد روزگار نشکنیم؛ به شوقِ بهار و به شوق روزهای روشن و خوبی که در انتظار ماست...

طاقت بیاوریم، برای تمام رنجی که تا امروز کشیدیم و تاریکی و خشمی که پشت سر گذاشتیم و دلخوشی‌های ساده‌ای که نداشتیم.
طاقت بیاوریم، به حرمت تمام تلاش‌های بیش از توان و زخم‌های رسیده به استخوان.
طاقت بیاوریم چون آگاه نیستیم به اینکه آخرین پله‌ی این سیاهچاله کجاست و کجای این قصه، به رهایی و نور می‌رسیم...
طاقت بیاوریم.

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

We went through all that just to be strangers again!

همه چیز رو پشت سر گذاشتیم که دوباره
غریبه بشیم باز!

.️ ⃟.

ما زاده‌ی زخم‌هامان بودیم، زاده‌ی دردها...
ما زاده‌ی روزهایی بودیم که زمانه، ساز به ساز، ناکوک بود و ما زخم به زخم اندوه را با خون‌دل، مرهم می‌گذاشتیم.
ما زاده‌ی تمام ناملایمتی‌های روزگار بودیم و اگر امروز به ادراک عمیقی دست یافته‌ایم، به‌خاطر تمام تجربه‌های سهمگینی‌ست که آن‌ها را به جان و به استخوان زیسته ایم

. .

خیلی از شبا خوابمون نبرد...
خیلی از شبا با دلهره سر روی بالشت گذاشتیم
خیلی از شبا چشامون بارونی شد....
اما...

تک تک این ثانیه ها پیش زمینهِ
روز های خوبیه که خدا برات خلق کرده؛ ....️

‏بیاین قبول کنیم، همه مون یه روز تموم وجودمون رو برای کسایی گذاشتیم که ارزش جواب سلام دادنم نداشتن.

‏بیاین قبول کنیم، همه مون یه روز تموم وجودمون رو برای کسایی گذاشتیم که ارزش جواب سلام دادنم نداشتن.