‏آدم یهو به خودش میاد میبینه چیزهای ساده‌ی یک نفرو خیلی دوست داره، اینکه هیچوقت دیر نمیکنه، همیشه کمربند ایمنی میبنده، تو سفر حواسش هست چیزی جا نذاری، حواسش هست حلقه‌اش همیشه دستش باشه. چیزهای ساده‌ای که میشه ازش گذشت اما نمیگذره...

اما یه روز میفهمی منتظر گذاشتن آدما فرقی با از دست دادنشون نداره،
آدمای زندگیتون رو منتظر نذارید…

سین نکرد، بی‌توجه بود، حواسش بهم نبود، بلاک کرد، کلی براش پارگراف‌های طولانی نوشتم اما نخوند، به حرف‌هام بی‌توجه بود، برای خوشحالیم تلاش نکرد، بهش زنگ زدم جواب نداد، غافل از اینکه همه این‌ها خودش جواب بود ، نذارید اینطور آدم‌ها احساساتتون رو تلف کنن.

نذارید کسی که باورتون کرده، کسی که دوستون داره حس کنه اضافیه، حس کنه هر موقع دلتون خواست و بعد از همه کاراتون واسش وقت دارید... نذارین فک کنه همیشه ذهنتون، درگیر آدما و چیزای دیگس و آخر از همه دوسش دارین...
حواستون به کسایی که دوستون دارن باشه!چون اگه یه روز خسته شن و برن،
دیگه ممکنه قلبی مثل قلب اونا پیدا نشه
که واقعی و از ته دل... شما رو دوست داشته باشه و نگرانتون باشه...

‏غماتونو با آدماےِ نااهل درمیون نذارین ڪاه‌ غم باشہ ؛ میشہ ڪوه‌ غم..

‏برای خلاص شدن از تنهایی رو خودتون تخفیف نذارید ..

جایی که احترامت رو نگه نمی‌دارن نمون؛ این محیط‌ها کم‌کم باعث می‌شه دیگه خودت هم به خودت احترام نذاری.

اگه قهر کرد، نذارید زیاد قهر بمونه
اگه ناراحت شد، نذارید زیاد ناراحت
بمونه، اگه یکم دور شد، نذارید زیاد
دور بشه، فاصله خسته میکنه،
ترد میکنه، عوض میکنه، بی‌حوصله
میکنه و یه آدم جدید میسازه.

واسه من خیلی وقته کنار گذاشتن
راحت شده، هرکی میخوای باش،
هرچقدر میخوای واسم عزیز باش
اما وقتی بهم احترام نذاری،
وقتی دلمو بشکنی،
انقدر راحت حذفت میکنم که
به روزایی که باهم بودیم شک کنی!

• بذارید هرکی خواست با هر بهونه‌ای بره ولی با هیچ بهونه‌ای نذارید برگرده …

¹².⁵