∆ وَ مَـن تنـهآ در سکـوت مـثل کوچیـدن پرستوها از شهـر و تنهآیـی یک درخت بعـد از بآد پآییزی مـثل سکـوت مَـرگبار ایستگاه‍ بعـد از سوت قطار سـآده‍ ولـی سخت تـو را از دسـت دادمـ‌... ∆

دوسْت دآشتَن عُضوی اَز بَدَنْ اَست
.دُرُست اَست کِه هَمِه فُوراَ‍‍َ بِـه یـآد [قَلب] می اُفتَنْد.
وَلی [مَن] میگویَم دوسْت دآشتَن [ دَندآنِ آدَم] اَست
.دَندآن جُلویی کِه هِنگآم لَبخَند [بَرق] می زَنَد...
حآلآ تَصَوُر کُنید رُوزیـ رآ کِه دوسْت دآشتَنِ بَدَن [دَرد] کُنَد!
آرآم و قَرآر رآ اَز آدَم میگیرَد...
غَذا اَز [گَلویَت] پآییـن نِمـی رَوَد..
شَبهآرا تآ صُبح بِـه [گِریـه] مـی نِـشیـنـی...!
آنقَدر مُقآوِمَت میـکُنی تآ یِک روز میـبیـنـی رآهـی جُز اینکِه [دَندآن دوسْت دآشتَن] اَت را بِکِشی و بیَندآزی دور ...
.
.
.
بَعد حآلآ کِه‍ [ دَندآنِ دوسْت دآشتَن ] رآ کِشیدی بآشی،حآلَت خوب اَست،رآحَت میخوآبی،رآح‍َت غَذا میخُوری و شَبها دیگَر [ گِریِه اَت ] نِمیگیـرَد!
وَلی هَمیشـــه [جآی خآلی] اَش هَست...
حَتّـی وَقتـــی اَز تَهِ دِل [میخَندی] :)

‌

ڪـُلـا تـَجـرُبــہ ثـآبـتـ ڪـَرכ ـہ:

اَهمیَتـ כآכסּ بــہ آכمـے ڪـہ سـَطحـِشـ اَز خـوכتـ پآییـ تـَرـہ،

منجـَر بــہ رَمـ ڪـَرכסּ

وَ כر بـَضـے اوقآتـ هـآرے حـآכ میشــہ

گـآز نـَگیر عـزیزَمـ بـے زَحمـَتـ چـخـــہ