به بعضیا باید گفت آگـه چیزی گُفتــَم نآرآحَتـــ شُـدی
بگــو دوبآره میخوآمــ بِگَــمـ…

آدَمے کـہ بیصِدا قَهر میکُند...
میخوآهَد کـِہ بِمانَد...!
که دوبآره بِخواهَد کـِہ دوباره خوآستِـہ شَود...!
وَگرنـہ رَفتن را کـِہ بَلد اَست...

بآورتـــ بِشَود یآ نـﮧ

روزﮮ مـﮯ رسُد کـﮧ دِلَتــ برآﮮ هیچ کَس؛

بـﮧ اَندآزه ﮮ مَـטּ تَنگــ نَـפֿوآهَد شُد

برآی نِگآه کَردَنمـــ

כֿـَندیدنمـــ

اَذیتـــ کردَنمــــ

برآی تَمآم لَحظآتـﮯ کـﮧ دَر کـ ـنارَم دآشتی

روزﮮ خوآهد رسید کـﮧ

در حَسرَت تِکرآر دوبآره مَـטּ خوآهـﮯ بود

می دآنم روزﮮ کـﮧ نبآشَم "هیچکَس تکرآر مـטּ نخوآهد شُد

بآورتـــ بِشَود یآ نـﮧ



روزﮮ مـﮯ رسُد کـﮧ دِلَتــ برآﮮ هیچ کَس؛



بـﮧ اَندآزه ﮮ مَـטּ تَنگــ نَـפֿوآهَد شُد



برآی نِگآه کَردَنمـــ



כֿـَندیدنمـــ



اَذیتـــ کردَنمــــ



برآی تَمآم لَحظآتـﮯ کـﮧ دَر کـ ـنارَم دآشتی



روزﮮ خوآهد رسید کـﮧ



در حَسرَت تِکرآر دوبآره مَـטּ خوآهـﮯ بود



می دآنم روزﮮ کـﮧ نبآشَم "هیچکَس تکرآر مـטּ نخوآهد شُد





بیـخیـآل خیـآلـت میـشـومـ ...


و مـے سپـآرمت بہ دَسـت "او" !


امـآ چہ ڪنـمـ ڪہ "او" ،


فـقـط یـڪ ضَمـیر "سـوّم شـخص غـآیـب" نیسـت ...


"او" ڪســے اسـت ڪہ ...


تـمـآم هـسـتـے ایـטּ اوّل شـخـص مـُخـآطـب حـآضرَت رآ ...


بہ آتـش ڪشـیـده اسـت ... !