نهایت برنامه ریزی و دوراندیشی ای که والدین عزیز
در دهه شصت واسه آینده بچه هاشون داشتن این بوده که
چه جوری بچه شون نیمه ی اول سال به دنیا بیاد که
اول مهر هفت سالگیش بتونه بره مدرسه یه وقت عمرش به بطالت نگذره