حکایت ما آدم ها … حکایت کفشاییه که … اگه جفت نباشند …
هر کدومشون … هر چقدر شیک باشند … هر چقدر هم نو باشند تا همیشه

… لنگه به لنگه اند …
کاش … خدا وقتی آدم ها رو می آفرید … جفت هر کس رو باهاش می آفرید …

تا این همه آدمای لنگه به لنگه زیر این سقف ها … به اجبار، خودشون رو

جفت نشون نمی دادند…

.

.

پشیمانند"کفش هایم"که این همه راه را آمدند،بانیامدنهایت!