خـدایـا مـــــن ڪه
حلاڸ خوردم
حلاڸ پوشیدم
پس چرا ایڹ زندگیو
به مـــــن حروم ڪردۍ نوڪرتم

دیشب باز دلم راشڪستۍ...
اما اینبار تمام توانم براۍ جمع ڪردن تیڪه های شڪسته دلم ڪافۍ نبود...
ڪم آوردم...
جاڹ ڪَندم...
دست وپازدم....
بیچاره دلم...
ڪه دراین تلاش من بیشتر خردشد
اماتوچه؟
توچه ڪردۍ؟؟؟؟
تنهاباگلایه هایت نمڪ بززخمهایم زدۍ
نمۍدانم شاید درشهرتو شڪسته هارا بانمڪ بهم میچسبانند....
درشهرماڪه با اشڪ .......
اگرگذرت برشهرما اُفتاد باچتر بیا
هواۍ شهرما همیشه بارانۍست!