انگار از هر چیزی فقط یه ته مونده‌ای ازم مونده، از صبرم، اعصابم، حوصله‌ام، ذوقم، انگیزه‌ام و توانم که اون هم فقط برای افراد انگشت شماری خرجش میکنم.

نمیتوانم به بقیه بفهمانم در من چه میگذرد،
من حتی نمیتوانم آن را برای خودم توضیح دهم.

انگار از هر چیزی فقط یه ته مونده ای ازم‌مونده؛
از صبرم،اعصابم،حوصله م،ذوقم،انگیزه ام و توانم که اونم فقط برای افراد انگشت شماری خرجش میکنم.

انگار از هر چیزی فقط یه ته مونده ای ازم مونده
از صبرم ، اعصابم ، حوصلم ، ذوقم ، انگیزه ام و توانم
که‌ اونم فقط برای افراد انگشت شماری خرجش می کنم

♡

انگار از هر چیزی فقط یه ته مونده‌ای از من مونده، از صبرم، اعصابم، حوصله‌ام، ذوقم، انگیره‌ام و توانم که اون هم فقط برای افراد انگشت شماری خرجش میکنم.

یادم آید، تو به من گفتی:
از این عشق حذر کن!
لحظه‌ای چند بر این آب نظر کن،
آب، آیینه عشق گذران است،
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است،
باش فردا، که دلت با دگران است!
تا فراموش کنی، چندی از این شهر سفر کن!
با تو گفتم:‌ حذر از عشق!؟ ندانم!
سفر از پیش تو؟ هرگز نتوانم،
نتوانم!
روز اول، که دل من به تمنای تو پر زد،
چون کبوتر، لب بام تو نشستم
تو به من سنگ زدی، من نه رمیدم، نه گسستم،
باز گفتم که : تو صیادی و من آهوی دشتم
تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم، نتوانم!




فریدون مشیری

نمی‌توانم بر خودم چیره شوم
و این همه دوستت نداشته باشم ..

میتوانم ساعت‌ها از رنجم حرف بزنم، اما واقعا فایده‌ای ندارد و تنها غم درک نشدن را به غم‌هایم اضافه میکند.

پیروزی‌های چشم‌گیری ندارم
ولی می‌توانم باشکست‌هایی که از آنها زنده بیرون آمده‌ام، غافلگیرت کنم...

نمیتوانم مجبورت کنم قدر من را بدانی، اما وقتی من رفتم آن را حس خواهی کرد.