چه دانستم که این سودامرا زین سان کندمجنون

دلم را دوزخی سازد دوچشمم را کند جیحون

چه دانستم که سیلابی مرا ناگاه برباید

چو کشتی ام دراندازد میانِ قُلزُمِ پرخون

(مولانا)

دلم قفسی می خواهد

از جنس دستان تو

و نگاه خیره و عاشقانه ات

که خواب را تا ابد از چشمان من برباید

من عاشق این اسارتم

آزادم نکن