نمیدانستم چرا میخواهم بگریم، اما میدانستم اگر کسی با من حرف بزند یا دقیق نگاهم کند یک هفته‌ تمام خواهم گریست.

کاش همه‌مون می‌تونستیم اون حسی که ابراهیم گلستان بعد از گرفتن این نامه از فروغ فرخزاد گرفته رو یه بار تجربه کنیم براش نوشته:

اما‌ همین کافی بود همین که می‌دانستم که تنم درد تنت را دارد نه میلِ تنت را،همین که با تو انگار در چاه فرو می‌رفتم و به مرکز زمین می‌رسیدم,همین که با تو انگار می‌مُردم و از شکل می‌افتادم‌ همین برایم‌ کافی بود .️

اون جا که صادق هدایت میگه :
دیشب که نمی دانستم برای کدام یک از دردهایم گریه کنم،کلی خندیدم

کاش اینجا بودی و من نمیدانستم شب چقدر غمگین است.

میدانستم که او آنجاست
و همین برای من کافی بود
بعضی وقت‌ ها این تنها
چیزی است که از یک
دوست توقع داری...

. .

این نوشتهٔ نرگس صرافیان طوفان واقعاً خوندنیه؛ نوشته:

«من از کنار ساحل چند صدف با خودم آوردم و نمی‌دانستم که سرپناه خرچنگ‌هاست!
او مرا تنها گذاشت و نمی‌دانست که حضورش بزرگترین دلخوشی و پناهگاه روزهای سخت من است!
من به دوستم گفتم فعلا فرصت شنیدن حرف‌هایش را ندارم، در حالی که او همان لحظه لبه‌ی پرتگاه امیدواری جهانش ایستاده‌بود و عمیقا نیاز داشت با کسی حرف بزند.
ما آدم‌ها، همیشه نا آگاهانه جدی‌ترین آسیب‌ها را به هم می‌زنیم، بی‌آنکه حتی متوجه باشیم...
وقت‌هایی که قلبت از حرف یا رفتار کسی شکست؛ حکایت خرچنگ‌ها را به یاد بیاور و در نظر داشته‌باش که شاید طرف مقابلت حتی خبر نداشته که تو در مقابل فلان حرف یا رفتار او تا چه اندازه آسیب‌پذیر و شکننده بوده‌ای

حالا انگار می‌دانستم چه موقع آنلاین هستی چه فرقی داشت. آدمیزاد به چه چیزها که دل نمی‌بندد.

آدمیزاد،
فقط با آب و نان و هوا نیست که زنده است.
این را دانستم
و میدانم که آدم به آدم است که زنده است؛
آدم به عشق آدم زنده است.


محمود دولت آبادی


.️

چه بی اندازه دوستت دارم
#تُ هنوز به زندگی من پانگذاشته بودی
اصلا نمی دانستم #تُ در زمین هستی،
و چشمان #تُ ،
میتوانند سرمایه های عمرمن باشد....


#احمدرضا_احمدی


‌‌‎‌‌‌‌‌‌

می دانستم که برای معشوقه
باید گل خرید
اما ما گرسنه بودیم
پولی که برای خرید گل کنار گذاشته بودیم
را خوردیم ...

. ییلماز گونی