دریغا چه سخت می‌گذرد
روزهایی که نامَش را زندگی‌ گذاشته‌ایم.
تاریکی مطلق است
چشمانم جایی را نمی‌بیند
خوب می‌دانم مرا دیگر امیدی به ادامهٔ حیات نیست.
به ویرانی نزدیک شده‌ام
همچون پیرزن سالخورده‌ای خمیده.
ای کاش
قبل مرگِ زودرسم
یکبار تو را می‌دیدم.
یکبار دیگر
سرود عشق معروفمان را باهم همخوانی می‌کردیم.
نمی‌دانم این شب‌ها و روزها بر تو
چگونه می‌گذرد
اما من رو به سویی ایستاده‌ام
هر لحظه ممکن است مرا از تمام آدم‌ها و زمین دور کند و
بمانم در حسرتی بی‌پایان
همچون دوزخی که در نبودنت بدان مبتلا گشته‌ام!

#زینب_قشقایی

چه دانستم که این سودامرا زین سان کندمجنون

دلم را دوزخی سازد دوچشمم را کند جیحون

چه دانستم که سیلابی مرا ناگاه برباید

چو کشتی ام دراندازد میانِ قُلزُمِ پرخون

(مولانا)

واسمع دعایی إذا دعوتک...


از تو چیز زیادی نمی خواهم ، فقط بگذار صدایت کنم ....
من از همه به سوی تو گریخته ام ...
می دانی در دلم چه می گذرد ...
اگر می خواستی خوارم کنی ، هدایتم نمی کردی ...
اگر مرا به گناهم مواخذه کنی تو را به بخششت باز خواست میکنم ...
اگر به دوزخم ببرى بدوزخیان اعلام مى كنم كه من تو را دوست دارم ...

من تو را دوست دارم

"قطعه ای از مناجات شعبانیه"

هر كه را خلق وخویِ فراخ ديدی، و رویِ گشاده
و فراخِ حوصله، كه دعای خير همه عالم كند،
كه از سخن او ترا گشادِ دل حاصل شود و اين عالم و تنگی او، بر تو فراموش شود؛
آن فرشته است و بهشتی...

و آنكه اندر او و اندر سخن او قبضی می بينی
و تنگی و سردی،
كه از سخن او چنان سرد می شوی كه از سخن آن كس گرم شده بودی؛
آن شيطان است و دوزخی.
اكنون هر كه بر اين سِرّ واقف شود به صد هزار شيخی التفات نكند...

"شمس تبريزی"

نه چــــــرخ، بچرخد به مراد دلمان



نه بوده کسی، شبـــــــی بیاد دلمان



در برزخــمان ، دوزخیان می خندند



ياحق تو برس خودت به داد دلمان