‌ ‌دلتنگی‌ات زمان و مکان نمی‌شناسد. هرگاه یادت می‌کنم
از چشمهایم نازل می‌شوی.
مانند بارانی که امید را در دل آخرین کبوتر زنده می‌کند…
یادم می‌آید حسین اشک هر دلداده ای است ...

" از فتنه ها و وسوسه های زیادِ شهر
اِنی اعوذُ بالحرمِ شاه کربلا ..."

" السلام‌علیک‌یا‌اباعبدالله‌الحسین‌ "

هر كه را خلق وخویِ فراخ ديدی، و رویِ گشاده
و فراخِ حوصله، كه دعای خير همه عالم كند،
كه از سخن او ترا گشادِ دل حاصل شود و اين عالم و تنگی او، بر تو فراموش شود؛
آن فرشته است و بهشتی...

و آنكه اندر او و اندر سخن او قبضی می بينی
و تنگی و سردی،
كه از سخن او چنان سرد می شوی كه از سخن آن كس گرم شده بودی؛
آن شيطان است و دوزخی.
اكنون هر كه بر اين سِرّ واقف شود به صد هزار شيخی التفات نكند...

"شمس تبريزی"

گفت:
هیچی مثه یه پاره آجر شبیه آدمِ دلتنگ نیست!
گفتم:
آجر که دل نداره برادر!
چطوری میخواد دلتنگ شه؟
گفت:
اونی که دلی براش باقی مونده باشه، هنوز خیلی مونده تا معنیِ دلتنگی رو بفهمه...

"بابک زمانی
بعد از ابر "

إخفاء‌الاشتياق، اختناق

کتمانِ دلتنگی،
بند آمدنِ نَفَس است ...!

به خیر می شود این
صبح هایِ دلتنگی

ببین که روشنم از یادِ خوبِ لبخندت...


" معصومه صابر "

می کَنَم الفبا را
روی لوحه ی سنگی

واو مثل ویرانی،
دال مثل دلتنگی...

" حسین منزوی "

اگر چه دلتنگی حقیقت نباشد،
اما باشد..

"شمس تبریزی"

دلتنگی ام کم از غم تنهایی تو نیست

من هرچه بی قرارترم...
بی صدا ترم ...

بامت بلند باد که دلتنگی ات مرا

از هر چه هست غیر تو بیزار کرده است....

ابرها گیجند

باز باران توی جنگل‌های گیلان ظاهراً دارد...

باز باران بر کویر من نمی‌بارد...

باز دلتنگی...