اونجا که میخواستی مثل خودشون باشی، اما نخواستی!
صَد هیچ، بُردی...!
بعدا میفهمی چی میگم.

بانو هایده خیلی وقت پیش گفت روزهای روشن خداحافظ ما نخواستیم باور کنیم.

‏نوشته بود:
هر جا نشد
هرجا کم آوردید
هر جا نخواستید
هر جا خسته شدید
هیچ عیبی نداره که تمومش کنید
اما "حرمت" همدیگه رو نگه دارید
"حرمت" خیلی مهمه.

خیلیا میبینن و میگن اصلاً بهت نمیخوره که تو زندگیت مشکل داشته باشی...
بهت نمیخوره که سختی کشیده باشی!
بهت نمیخوره زود رنج باشی...
بهت نمیخوره احساسی باشی...
بهت نمیخوره که تنها باشی :)
آره خیلی چیزا بهمون نمیخوره چون ما به خیلی از دلایل ظاهر داستان رو حفظ کردیم و نخواستیم کسی چیزی ازمون بدونه...
وگرنه فکر بقیه کجا و واقعیت زندگی ما کجا...!

هر وقت خواستید بفهمید کسی واقعیه یا نه؟
به میزان حضورش توی مشکلات و غصه‌هاتون نگاه کنید.
تو خوشیا، همیشه آدم پیدا میشه :)

قشنگ‌ترین تکنیکی که تراپیستم: هر وقت خواستی با کسی درگیر شی، سی ثانیه صبر کن، و بعد دوباره فکر کن آیا این درگیری واقعا نیازه؟ و واقعا این تکنیک برای من معجزه کرد. بعد سی ثانیه نظرم عوض نمیشه ولی قشنگ وقت دارم حمله‌ها رو تو ذهنم ردیف کنم و بوم بوم بوم. کلی هم حاضرجواب به نظر میرسم

من مثل اقیانوس بودم ولی تو رودخونه میخواستی
من مثل ماه بودم اما تو دنبال ستاره ها رفتی.

♡

هرموقع خواستی به یکی دوباره اعتماد کنی
به این فکر کن
خوندن دوباره کتاب
پایانش رو عوض نمیکنه...

ولی دقت کردید؟
همیشه پسرا رو محکوم کردیم به قوی بودن..
به تکیه گاه بودن...
به شعار مرد ک‌گریه نمیکنه...
هیچوقت نخواستیم قبول کنیم اونا هم حق دارن خسته بشن ..
گریه کنن ...بشکنن....
هیچوقت نخواستیم قبول کنیم پسرا هم احساس دارن....
هیچوقت نپرسیدیم چیشد که نصف پسرامون سیگاری شدن.....

این روزا روزای سختیه ...ولی
برای پسر ها و مرد هامون سختر ...

‌
بعدا می‌فهمی
چیز زیادی نمی‌خواستی
فقط از یه آدم اشتباه انتظار داشتی.