خدای را بندگانند که کسی،
طاقت "غم" ایشان ندارد!

و کسی،
طاقت "شادی" ایشان ندارد !

صراحی یی که ایشان ، پُر کنند هر باری،
و در کشند،
هر که بخورد، دیگر با خود، نیاید !

دیگران مست می شوند ، و برون می روند ، و او ، بر سر خُم نشسته !


"شمس تبریزی"