هم قفس وا می کند هم پر و بالم می دهد
هم برای پرکشیدن شور و حالم می دهد

فرصتی تازه برای دل فراهم می کند
وسعتی تازه به آفاق خیالم می دهد

در هوای نو شدن مثل نسیم کوچه باغ
ازشمیم عشق احساسی زلالم می دهد

می نشیند رو به روی دل به لبخندی ملیح
پاسخی در خور به لب های سؤالم می دهد

این دل پژمرده را باغی شکوفا می کند
باز می رویاندم حس کمالم می دهد

بعد عمری رنج فرهادی کشیدن های دل
مژده ی شیرین ایام وصالم می دهد

دفتر عشق مرا یک روز امضاء می کند
نقطه ی پایان به رنج ماه و سالم می دهد!

رحیمی رامهرمزی