[ سَرَم داد میزَد میگُفت:هَمین حِسی که تو به مَن داری مَن به یکی دیگه دارَم بفَهم

هَميشہ بـايد کَســـ ـے باشد کہ مَعنے ِ سه نقطه ے انتهاے ِ جُملـــه هایت را بفَهمد...

اَز خَط هآی پیشونیمو اَخم اَبروم

بفَهمی زَخمآیی کِ لَخته کَرد توم!!!

باوَر کُن ......!
باوَر کُن میشَود گریه کَرد بدون اینکه کَسی بفَهمَد .......!
میشوَد دل شکَست بدون اینکه صدایی بیایَد ....!
مَیشود خَندید ، وَقتی دَر غَمگین تَرین لحَظاتی .....!
میشَود عاشق شُد ، حَتی وَقتی بچه ای بیش نیستی .....!
وَ میشَود فَریاد زَد .....!
حَتی وَقتی سُکوت کرده ای ......!
سـُکـــوت ..........