خدايا
خواستم بگويم تنهايم اما،
نگاه خندانت مرا شرمگين کرد...
چه کسی بهتر از تو

خواستمـ بگويمـ تنهايمـ
امــا
نگاه خندان و مهربانت ،
مرا شرمگين کرد
چه کسي بهتر از تو

من يک دختـــــــر ايــــرانـــيـــــم
تنهاييم را با کسي قسمت نـــمي کنم که روزي تنهايم بگذارد
روح خـــداست که در مــــــن دميـــده شده و "احســـــاس" نام گرفته ؛ ارزان نمي فروشمش
دستــــــهايم بــاليـــن کـــودک فـــردايـــم خـــواهـــد شــــد
بـــي حـــرمتـــش نمي کنم و به هــر کس نمي سپارمش
بــــــــدان "حــــــواي" کسي نـــــمي شــوم که به "هــــــواي" ديگري برود

من اما از تو ممنونم
همين كه هستی
و گاهی مرا به گريه می‌اندازی
همين كه هستی
و گاهی به يادم می‌آوری
چقدر تنهايم !

خدايا...
خواستم بگويم تنهايم ،
اما نگاه خندانت مرا شرمگين کرد ؛
چه کسي بهتر از تو ...؟